Ταξίδι πίσω στο χρόνο...

Χρόνια πολλά!

Μια εκδρομή με άρωμα βοτάνων !

Απο καιρό θέλαμε να επισκεφτούμε μια κυρία που ασχολείται με τα βότανα επαγγελματικά και την είχαμε γνωρίσει σε κάποια σεμινάρια εδώ στη Θεσσαλονίκη, όπου βρεθήκαμε λόγω της καλλιέργειας ρίγανης , φασκόμηλου και άλλων αρωματικών που έχουμε φυτέψει.
Ηταν μια εκδρομή σε ένα πολύ όμορφο ελληνικό χωριό πολύ κοντά στην Ηγουμενίτσα .....τί ήταν για μάς ? ένα πηγαινέλα σε μιά μέρα ...και έτσι όπως είχα καιρό να βγώ απο το σπίτι, ήταν μια ανάσα αυτή η εκδρομή  μια ανάσα ευωδιαστή σαν αυτη του φασκόμηλου...του σιδερίτη- αυτό είναι το τσάι του βουνού ,του φλυσκουνιού......
Η Μαρία Κομίνη γνωστή στον χώρο της , είναι μια γυναίκα που γνωρίζει καλά τη φύση, την έμαθε χάρη στη θέλησή της και αγαπάει πολύ τη δουλειά της γι αυτό και τα βότανα της όλα μα όλα είναι για φωτογράφιση. Σωστά μαζεμένα και σωστά αποξηραμένα ...βλέπεις ένα ματσάκι φλυσκούνι και θαυμάζεις αυτά τα μικρά μωβ λουλουδάκια του, που κράτησαν εκτός απο το άρωμα και το υπέροχο χρώμα τους, το βαλσαμόχορτο με τα πανέμορφα κίτρινα ανθάκια του....

Μας δέχτηκαν στο όμορφο σπίτι τους , ήπιαμε τον καφέ μας , κουβεντιάσαμε , μάθαμε πολλά πράγματα χρήσιμα , μας έδωσαν και μια αγκαλιά μοσχομυριστά τσάγια ...βουνίσιο, τίλιο,φλυσκούνι , ρίγανη, θυμάρι και άλλα πολλά , τους ευχαριστούμε πολύ για όλα, στο γυρισμό το αυτοκίνητο μοσχοβολούσε πραγματικά!

 Υπέροχο λιλά χρώμα  , νομίζεις ότι είναι ψεύτικο !

 Το δε τσάι του βουνού , ευωδιάζει πραγματικά !

 Θυμάρι σε μπουκέτα !

 Ρίγανη του βουνού !

Αγρια μολόχα , τι μωβ θεσπέσιο φτιάχνει η φύση !

Αγριο τριανταφυλλάκι

Βαλσαμόχορτο !

Μια στάση στο Μέτσοβο έτσι για να χορτάσουμε ομορφιά και να πάρουμε και ένα τριμόνι 
εργαλείο παλιό που θα το χρειαστούμε για το τρίψιμο της ρίγανης και του θυμαριού!

Η πλατεία του χωριού...

 Υπέροχα πέτρινα κτίσματα !

 Το Ανήλιο σκαρφαλωμένο στην πλαγιά απέναντι απο το Μέτσοβο γραφικό έστω μέσα απο τα διασταυρούμενα καλώδια ....

Η βόλτα στα μαγαζιά με τα νόστιμα τυριά, τις χυλοπίτες, τα γλυκά του κουταλιού, τα τσάγια  και πόσα ακόμη  ...



Και  όλα αυτά τα θαυμαστά αντικείμενα των παλιών νοικοκυριών είναι σαν μαγνήτης για το μάτι!

Και κουδούνια , κουδούνες ....η κάθεμιά με το δικό της ήχο !

Γκλίτσες...γκλίτσες....γκλίτσες.....μου θυμίζουν τον παππού μου...

 Αυτή ήταν η χθεσινή μου εκδρομή και  δεν αντέχω θα το πώ ....έμεινα με την όρεξη.....ήμουν δυό βήματα απο τη Πάργα και δεν πήγα ...αχχ.....μια άλλη φορά

-  Πάργα !! μείνε εκεί πανέμορφη χρωματιστή, σκαρφαλωμένη να βλέπεις τη θάλασσα( όλα αυτά απο ντοκυμαντερ ), να με περιμένεις !!!

Μια βόλτα στη βροχή και ένα δώρο !

Σήμερα η μέρα ξύπνησε συννεφιασμένη και η βροχή δεν άργησε να έρθει, ευτυχώς έχουμε σκεπάσει τα ξύλα! Μάζεψα γρήγορα τα απλωμένα ρούχα και έκανα τη λίστα για τα ψώνια μου, έπρεπε οπωσδήποτε να πάω για διάφορα πράγματα αλλά αυτοκίνητο δεν υπήρχε.Και μιά και δυό πήρα τα πόδια μου , μια ομπρέλλα και ξεκίνησα.
Ο φούρνος είναι αρκετά μακριά απο το σπίτι αλλά αποφάσισα να το διασκεδάσω και κατηφόρισα! Απο μικρή μου άρεζε να περπατάω στη βροχή κι αφού το αυχενικό μου μου έκανε τη χάρη να μη με ζαλίσει εεε... έφυγα! Πρώτη στάση στο ταχυδρομείο όπου με περίμενε ένα όμορφο δώρο απο το Δελφινάκι , μια πέτρα ζωγραφισμένη με ένα όμορφο δελφίνι,που την κέρδισα στο διαγωνισμό της το καλοκαιρινό.
Είναι κοινότυπο αλλά θα το πώ ,είναι πολύ όμορφο να παίρνεις δώρα και ειδικά μέσω ταχυδρομείου, μου θύμισε τα δεκαπέντε μου όταν αλληλογραφούσα με τρείς φίλες  και με πόση χαρά άνοιγα κάθε φάκελο, ευχαριστώ δελφινάκι μου!

Η κατηφόρα βολική στην αρχή , η επιστροφή όμως  με αγκομαχητά, με χέρια φορτωμένα ψώνια  Ας είναι ,προσαρμόζομαι, δεν  αφήνω  τις ελλείψεις υλικών αγαθών να με  επηρεάζουν.

Ο Ιγκόρ προβληματισμένος κοιτάει τη βροχή , άραγε πότε θα σταματήσει να βγεί για βόλτα , δοκίμασα να του ράψω αδιάβροχο αλλά απέτυχε , απο δώ κουνιέται απο κεί κουνιέται,το αδιάβροχο γλιστράει και φεύγει.

 Γκρίνιαξα για την ανηφόρα? Μα τι να πούν οι υπόλοιποι της οικογένειας που σήμερα ήταν στο χωράφι για φύτεμα με βροχή! Πώς μου ήρθε και αποφάσισα να μη πάω και τί γλύτωσα δεν λέγεται αλλά αφού αποφασίστηκε να γίνουμε γεωργοί,- έτσι δεν μας παροτρύνουν, να ασχοληθούμε με τον πρωτογενή τομέα ?- Αυτός ο πρωτογενής,πολύ λάσπη !!! Αλλά είπαμε προσαρμόζομαι, απλώς όχι όλες τις ημέρες.
 

Σήμερα δεν είχε πλεκτό η ανάρτηση , όπως μας πάει η ζωή πηγαίνουμε αλλά πού θα πάει θα τελειώσει το φύτεμα και θα επανέλθω με νέα σχέδια που τριγυρνάνε στο μυαλό μου !!!

Μπρατσάκια πήρες;

Κορίτσια πάμε για μπάνιο, αφήστε για λίγο τις σκοτούρες ,έστω και για λίγες ώρες και πάμε να βουτήξουμε μήπως καθαρίσει λίγο το μυαλό μας. Τριγυρνάω όλες αυτές τις μέρες στα μπλόγκ σας και σας διαβάζω και χαίρομαι που γνώρισα τόσες ενδιαφέρουσες προσωπικότητες , αυτή η ξεμυαλίστρα οθόνη δεν με αφήνει να τελειώσω το σίδερό μου που μαζεύτηκε βουνό, με κάνει να αγανακτώ όταν με ρωτάνε κάτι και μου αποσπούν τη προσοχή θαρρείς διαβάζω για πανελλήνιες  και λίγο αρπάζει και το φαί μου συχνά πυκνά, δεν το κρύβω ( μα πότε προλαβαίνει και μαυρίζει αυτό το κρεμμύδι?). 

Καθώς βρίσκομαι σε προσωρινή  αποχή απο  χειροτεχνίες και πλεξίματα λόγω αυχένα θα σας δείξω αργότερα τις δημιουργίες μου.

Πάρτε μια γεύση απο Σιθωνία το μεσαίο πανέμορφο πόδι της Χαλκιδικής και βυθιστείτε στο γαλάζιο της!

Ο Αθως όπως φαίνεται απο τη μύτη του ποδιού της Σιθωνίας , απο ψηλά ακριβώς πριν κατεβείς στο Καλαμίτσι, τόσο καθαρά να βλέπεις το απέναντι πόδι!

Τα βραχάκια της Τορώνης , όπου μας αρέσει να κολυμπάμε, τόσο κρυσταλλένια νερά!

 

 Η είσοδος στο Πόρτο Κουφό, ζωγραφιστό λιμανάκι!

 Τορώνη !

Το κτίριο του λιμενικού στο Πόρτο Κουφό, πόσο θα ήθελα ένα τέτοιο παλιό σπίτι!

Ο καθαρός βυθός που σταφταλίζει!

Οι κατσικούλες μου αρέσουν πάρα πολύ τόσο που όταν φράζουν το δρόμο κατεβαίνω , τις φωτογραφίζω και τις χαζεύω στη κυριολεξία.

Η λίμνη του Πόρτο Κουφό, μιά λιμνούλα ακριβώς δίπλα στο λιμανάκι, παραμυθένια κι αυτή!

Αυτά τα γαλάζια νερά μαγεύουν , βουτάς και τα αφήνεις όλα πίσω για λίγο, μήπως λύνονται ποτέ όλα?  

Καλό καλοκαίρι και δροσερές βουτιές σε όλες!

Κουλούρι, καφές και πλέξιμο στη παραλία

Είναι βράδυ κι έξω βρέχει καταρρακτωδώς, και έχω ξαναπάρει δίπλα μου την κουβερτούλα μου, αυτή του καναπέ-εντάξει για να μη πώ ψέματα δεν την είχα σηκώσει ποτέ- μέχρι να καλοκαιριάσει κανονικά έχω καιρό-και έχω κουρνιάσει στη γωνιά μου και γράφω για το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα σε κοντινή παραλία της Χαλκιδικής, χθές . Μα χθές μόλις? Μου φαίνεται απίστευτο , καλά λένε κάνε ότι μπορείς όταν σου δοθεί ευκαιρία, μην το αφήνεις για αύριο , αύριο ας πούμε ... το πιο απλό, βρέχει και σου χαλάει το πρόγραμμα. Η άμμος ήταν βρεγμένη και κρύα και η θάλασσα μου φάνηκε παγάκι όταν βούτηξα τα πόδια μου αλλά πήγα για να κάνω μπάνιο και δεν θα τόχανα και σιγά σιγά καθώς ο ήλιος με ζέστανε για τα καλά ....βούτηξα! Νομίζω ότι είναι απο τις ωραιότερες αισθήσεις να αιωρείσαι μέσα στο νερό, ήταν τέλεια και σε λίγο η παραλία γέμισε παιδάκια, μαμάδες, γιαγιάδες, ναι νομίζω ότι αυτές ξέρουν να ζούν, τους άντρες τους είδα διστακτικούς, ελάχιστοι μέσα στο νερό, ίσως το αφήνουν για πιο ζεστές μέρες.Κοιτάζω κι εγώ τις φωτογραφίες μου καθώς τις αναρτώ , ακούω τη βροχή να πέφτει σταθερά και  ελπίζω το πρωί που θα σηκωθώ, ο ήλιος πάλι  να λάμπει!

Μια χειμωνιάτικη μέρα στη Χαλκιδική

Τελευταία μέρα του Φλεβάρη κι εγώ πήγα ως τη κοντινή Χαλκιδική για μια δουλειά. Οποιος κι αν είναι ο σκοπός ενός μικρού ταξιδιού, μόλις το αυτοκίνητο βγεί απ' τη πόλη και αρχίσεις να διασχίζεις επαρχιακό δρόμο η φύση γύρω σου σε κάνει να νοιώθεις ότι πηγαίνεις εκδρομή, μια ωραία συννεφιασμένη χειμωνιάτικη μέρα.

 Το χειμώνα, το τοπίο που είναι σε μας τόσο οικείο σαν καλοκαιρινό νομίζω ότι είναι πιο γοητευτικό. Υγρασία σ' όλες τις πρασινάδες απο τη χτεσινή βροχή, μουλιασμένα τα χορτάρια που ξεπετιούνται στις άκρες των ήδη πράσινων σταροχώραφων και πάνω τους τα πρώτα χρώματα, πορτοκαλί λουλουδάκια που τρύπωσαν θαλερά.

  Οι ελιές κάτω σε μια πράσινη πλαγιά, ξαλαφρωμένες απ' το φορτίο τους και έτοιμες να δυναμώσουν νέους καρπούς. Συγκινούμαι πραγματικά μ' αυτά τα δένδρα, λέω Ελλάδα, χαρακτηριστικό δένδρο δικό μας. Απερίφραχτα κτήματα, ελιές σε κάθε στροφή σαν να σου χαρίζουν τα δώρα τους, και μόνο να τις βλέπεις... δεν ξέρω , μάλλον θα ήθελα να έχω έναν ελαιώνα.

Πιο πέρα ένας γκρίζος θάμνος, γεμάτος ξερόκλαδα, τί θα ξεφυτρώσει άραγε σε λίγο απ' αυτόν?  Κι όμως, παραδίπλα σ'ένα χαντάκι στην άκρη του χωματόδρομου μια πρασινάδα γεμάτη με κόκκινες παπαρούνες και κίτρινα μικρά αγριολούλουδα. 

Στη φωτογραφία τα κίτρινα λουλούδια φαίνονται σαν η λήψη να έγινε μια ηλιόλουστη μέρα κι όμως ήταν σήμερα που ψιλόβρεχε κι αυτά είναι σαν να αντανακλούν τη κιτρινάδα τους γύρω. Περπάτησα σε ένα χωράφι, λασπώθηκα, κρύωσα, γύρισα γρήγορα στη ζέστη του αυτοκινήτου αλλά αν είχα χρόνο και κατάλληλα παπούτσια θα έκανα σίγουρα μια βόλτα μεγαλύτερη σ' εκείνα τα χωράφια, την επόμενη φορά...