Αυτά τα μουσικά παιχνιδάκια μου άρεζαν ίσως περισσότερο κι απο ότι τα μωρά μου....όταν ήμουν νέα μαμά ...πολλά πολλά χρόνια πριν και ακόμη με συγκινούν.
Κι ας μην έχω ακόμη εγγόνια, είναι κάτι που μου δίνει μιά γλύκα , να πλέκω βρεφικά ή παιδικά παιχνίδια και μια ξεγνοιασιά. Τα παιδιά είναι η αναγέννηση γι αυτό και είναι αγχολυτικό να ασχολείσαι με αυτά και με θέματα γύρω απο αυτά.
Βλέπω τις φίλες γιαγιάδες που με καμάρι δείχνουν αυτά που πλέκουν για τα εγγόνια τους και τις καταλαβαίνω απόλυτα. Εγώ μιά ζωή είχα να κάνω με παιδάκια όλων των ηλικιών, στη βιοτεχνία που είχαμε σχεδιάζαμε και ράβαμε απο βρεφικά έως παιδικά μεγάλα ρουχαλάκια. Ζούσα με τη παιδική φαντασία όταν σχεδίαζα, κεντήματα , στάμπες ...που θα τους ταίριαζαν και επίσης συχνά μαζεύαμε παιδάκια απο διάφορες ηλικίες για να τους δοκιμάσουμε τα νέα πατρόν και τα πήγαινα μιά χαρά μαζί τους γιατί χρειαζόταν υπομονη να ....βάλουν ....βγάλουν διάφορα ρούχα κι εμείς να σημειώνουμε πού στρώνει καλά πού δεν στρώνει.
Όταν λοιπόν βλέπω σχέδια, το μάτι μου μένει συχνά σε ζωάκια , κουκλάκια και παιδικά παιχνίδια. Έτσι έπλεξα αυτή την κουδουνίστρα , εύκολα νομίζω αρκεί να έχεις λίγο υπομονή στα στενά σημεία.
Στον κήπο , όλα περιμένουν το ανθρώπινο χέρι αλλά ποιανού??
Να σας δείξω και τη ροδιά μου που γέμισε πορτοκαλί άνθη! Τόσο όμορφα, άραγε θα βγάλει τόσα ρόδια όσα τα άνθη? για να δώ πόσα θα δέσουν καρπό.
Και τα βασιλικά μου που έσπειρα απο σπόρο Αγιορείτικο που κράτησα απο πέρσι και αισθάνομαι πολύ χαρά που μεγάλωσαν και δεν χρειάστηκ ενα αγοράσω...αυτάρκεια!
Στο σχέδιο της κουδουνίστρας τώρα!
Πάρτε ένα βαμβακερό νήμα σε ότι χρώματα θέλετε , είναι ωραία η διχρωμία , Μπορει να ταιριάζει το εκρού και με ρόζ ή λαχανί ή φούξ , βελονάκι νούμερο 4 και πλέξτε...
Αυτιά (πλέξτε 2)
Κάνουμε μαγικό κύκλο ή πλέκουμε 4 αλυσίδες
1= 6 άρριχτα μέσα στο κύκλο συνεχίστε σε σπιραλ (6)
2= 2 άρριχτα σε κάθε άρριχτο (12)
3-4= πλέξτε απο 1 άρριχτο (12)
5= 2 άρριχτα μαζί(μείωση), 1 άρριχτο στην επόμενη θηλειά (8)
6=2 άρριχτα μαζί συνεχεια(4)
Κεφάλι
Κάνουμε μαγικό κύκλο ή πλέκουμε 4 αλυσίδες με το τυρκουάζ νήμα
1= 6 άρριχτα μέσα στο κύκλο συνεχίστε σε σπιραλ (6)
2= 2 άρριχτα σε κάθε άρριχτο (12)
3= πλέξτε απο 2 άρριχτο στη πρωτη θηλειά, 1 άρριχτο στην επόμενη , ως το τελος (18)
4= πλέξτε απο 2 άρριχτο στη πρωτη θηλειά και απο 1 άρριχτο στις 2 επόμενες(24)5= πλέξτε απο 2 άρριχτο στη πρωτη θηλειά και απο 1 άρριχτο στις 3 επόμενες(30)
6= πλέξτε απο 2 άρριχτο στη πρωτη θηλειά και απο 1 άρριχτο στις 4 επόμενες(36)
7-9= απο 1 άρριχτο σε καθένα του προηγούμενου γύρου (36)
10= * 2 άρριχτα μαζί σε κάθε μία απο τις επόμενες 3 θηλειές, απο 1 άρριχτο στις επόμενες 15 θηλειές,* όλο αυτό , απο * σε * άλλη μία φορά(42)
11-13=απο 1 άρριχτο σε καθε θηλειά (42)
'Εως εδώ πλέξαμε το μισό κεφάλι.
Αλλάζουμε σε εκρού νήμα και πάμε να πλέξουμε το άλλο μισό.
14-16=απο 1 άρριχτο σε καθε θηλειά (42)
17= *1 άρριχτο στη πρωτη θηλειά ,μιά μείωση ,πλέκοντας 2 άρριχτα και κάνοντας τα ένα * (36)
18=απο 1 άρριχτο σε καθε θηλειά (36)
κάπου εδώ γεμίζουμε το κεφάλι με γέμισμα μαξιλαριού κλεισμένο σε ένα ύφασμα μαλακό για να μή μαδάει όταν το πιάνει το μωράκι και κεντάμε τα μάτια , τη μύτη, το στόμα. Ράβουμε και τα αυτιά.
19= * απο 1 άρριχτο στα επόμενα 4, μείωση 2 άρριχτα σε ένα * (30)
20=απο 1 άρριχτο σε καθε θηλειά (30)
21= * απο 1 άρριχτο στα επόμενα 3, μείωση 2 άρριχτα σε ένα * (24)
22=
απο 1 άρριχτο σε καθε θηλειά (24)
πλέκουμε με τυρκουάζ πάλι και κάνουμε άρριχτα έως ότου φτάσουμε στη μέση του κεφαλιού εμπρός. Εκεί πηδάμε τις επόμενες 12 θηλειές κΑι συνεχίζουμε να πλέκουμε μπαίνοντας στο επόμενο άρριχτο και ώς το τέλος σε σπιράλ, έχοντας πια τις μισές θηελιές του κεφαλιού. (12)
Πλέκουμε με τυρκουζ 3 σειρές και αλλάζουμε κάθε 2 σειρές με το εκρού φροντίζοντας να γεμίζουμε κάθε τόσο το σωλήνα αυτό που πλέκουμε ο οποίος θα καταλήξει όταν μακρύνει αρκετά, να ενωθεί στην άλλη μισή τρύπα του κεφαλιού, Εκεί έχουμε αφήσει 12 πόντους άπλεκους και εκεί θα ραφτεί ο σωλήνας.. Βάλτε μέσα κουδουνάκια για να ηχεί όμορφα@
Και ...αυτό είναι όλο!! για περισσότερα στο βιντεάκι που θα ακολουθήσει!
Και λίγα ξερόκλαδα που μαζεύονται στο κήπο και είνα τέλεια προσανάματα για τη φουφού και τα καλοκαιρινά τσιμπούσια!
Να χαρείτε να πρώτα μπάνια!!
Πλέκω εδώ και τόσο καιρό διάφορα σχέδια και κάποια στιγμή μου είπε η μαμά....-δεν πλέκεις τίποτε για μένα !! Οιι όι όι.....πώς αντιμετωπίζεις αυτό το παράπονο και δίκαιο μάλιστα. Βρε μαμά μήπως πλέκω και τίποτε σωστά? Για να προλάβω το μπλογκ , τα βιντεάκια , τη σελίδα στο fb αφήνω πολλά μισοτελειωμένα και έτσι ποιό να δωρίσω!
Τελευταία έχει αρχίσει να πλέκει , πράγμα που δεν ήξερε παρά ελάχιστα γιατι δεν είχε ποτέ χρόνο αλλά ούτε τη τρέλλα να μάθει , μάλλον χόρταινε με το να βλέπει τη μαμά της, τη γιαγιά Διαμάντω να πλέκει με τις ώρες με διπλωμένα τα πόδια στο ντιβάνι της κουζίνας. Έτσι καθώς της δείχνω διάφορα γύρω απο το βελονάκι , εκείνη μου έδωσε την ιδέα να πλέξω αυτή τη λιζέζ.- Θέλω κάτι κοντό , μου έλεγε , όχι τρίγωνη εσάρπα. Μιά τέτοια έπλεξε σε μπλέ και τη φοράει, αλλά θέλει κάτι κοντό, μα τί κοντό?
Να έτσι ψάχνοντας έπεσα πάνω σε μιά μώβ όμορφη συμμαζεμένη εσάρπα και αποφάσισα ότι αυτό θα της άρεσε . Άρα το δώρο βρέθηκε , δεν είχα παρά να βγάλω το σωστό πατρόν για να τη πλέξω.
Δεν ήταν εύκολο γιατι στο κυκλικό σχήμα δεν είναι απλά τα πράγματα, τη μιά φορά την έβγαλα πολύ μακριά τη λαιμουδιά και την δεύτερη φορά πολύ κλοσάτη τη λιζέζ, που σε άλλους θα άρεζε να κάνει λίγες πιέτες αλλά η μανούλα δεν θα το ήθελε έτσι.
Έτσι ξαναδοκίμασα με λιγότερες αυξήσεις και τώρα πιά είμαι κι εγώ ευχαριστημένη και εκείνη που θα τη φορέσει.
Το σχέδιο είναι πολύ απλό!
Πλέκουμε όλο ποδαράκια απλά μπαίνουμε στη πίσω θηλειά, αυτό κάνει μια ανάγλυφη ρίγα κάθε φορά που αλλάζουμε σειρά, δείτε εδώ ποιά είναι η πίσω θηλειά.
Με βελονάκι νούμερο 6 και νήμα μεσαίο πλέξτε 58 αλυσίδες , πλέξτε τις χαλαρά για να μή τραβάει η λαιμουδιά μας. Αυτή η αλυσίδα είναι η περίμετρος της λαιμουδιάς μας γι αυτό δοκιμάστε τη γύρω απο το λαιμό για να δείτε αν τη θέλετε πιο φαρδιά . Αν ναί τότε πλέξτε συν 7 αλυσίδες δηλαδή 65 ή συν 14 αλυσίδες δηλαδή 72 αλυσίδες. Η δική μου λαιμουδιά είναι 48 εκατοστά και το μήκος της λιζέζ μετά απο 19 σειρές είναι 34 εκατοστά, μετά απο εκεί άρχισα τη μπορντούρα .
Σειρά1= Μπείτε στη τέταρτη αλυσίδα και κάντε ποδαράκι , απο 1 ποδαράκι στις επόμενες 6 αλυσίδες, ένα διπλό ποδαράκι στην επόμενη αλυσίδα, * απο 1 ποδαράκι στις επόμενες 7 θηλειές, 2 ποδαράκια μαζί στην επόμενη θηλειά* 'εως το τέλος, τελειώνετε μετά το έκτο διπλό ποδαράκι με 7 μονά ποδαράκια.
Σειρά2= πλέξτε 3 αλυσίδες(=1 ποδ), πλέξτε1 ποδ. στην 2η θηλειά, και απο 1 ποδ στις επόμενες 6 θηλειές, 2 ποδ μαζί στην επόμενη θηλειά( είναι η θηλειά του δευτερου ποδαρακίου απο το ζευγαράκι που πλέξαμε στην προηγούμενη σειρά), * 1 ποδ σε καθε μια απο τις επόμενες, 8 θηλειές, 2 ποδ μαζί στην επόμενη θηλειά * ως το τέλος , τελειώνοντας έχετε 6 ποδαρακαι στη κατω σειρα, κανετε λοιπόν 6 ποδ και στη 3η αλυσίδα απο τις 3 που πλέξατε στη αρχή κάντε 2 ποδ μαζί , οπότε και σε αυτό το τελευταίο διάστημα, θα έχετε 8 ποδ
Επαναλαμβάνετε τη σειρά 2 συνέχεια, και σε κάθε γύρο αυξάνονται κατα 1 τα ποδ στα διαστήματα ανάμεσα στην αύξηση μας, κάνουμε αύξηση δηλαδή 2 ποδ μαζί στο 2ο ποδαρακι της αύξησης της προηγούμενης σειράς......ούφ σας ζάλισα και ζαλίστηκα κι εγώ, δείτε το βιντεάκι μου για να ξεκαθαρίσετε όσα λέω
https://www.youtube.com/watch?v=PKXv2lmI3ok
Να είστε όλοι καλά , καλό μήνα σας εύχομαι, είναι ένας υπέροχος μήνας αυτός των γενεθλίων μου και τον αγαπώ ιδιαίτερα!
Τέλη Μαίου και φέτος δεν λέει να μας ζεστάνει ο καιρός. Τέτοιο γκρίζο ουρανό που έχει σήμερα είναι σαν φθινόπωρο! Μιά χαρά με βόλεψε η κίτρινη εσάρπα που έπλεξα , δεν τη βγάζω απο τους ώμους μου. Έχουμε κανονικό κρύο , πολύ ασυνήθιστο για την εποχή και πολύ κουραστικό μετά απο ένα βαρύ χειμώνα αλλά .........ονειρευόμαστε τη ζέστη . Το καλοκαιράκι είναι μπροστά μας κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτε!
Και πλέκω απο την αρχή της Άνοιξης μια κουβερτούλα στα χρώματα της θάλασσας!
Σε βαμβακερό χοντρό νήμα και σε ζωντανά ωραία χρώματα που μου ανοίγουν τη καρδιά.
Είναι ένα μοτίφ, που μεγαλώνει....μεγαλώνει σειρά με τη σειρά , πολύ ευκολόπλεκτο πιστεύω.
Ονειρεύομαι .....ότι....
Θα πάμε για μπάνιο ...σύντομα! Ο Ιγκόρ που εδώ είναι απο παλαιότερη φωτογραφία, ψόφιος μετά το μπάνιο , ονειρεύεται κι αυτός το καλοκαιράκι, λατρεύει τα μικρά ταξίδια και το μπάνιο στη θάλασσα ! Πρός το παρόν αρκείται στο άραγμα στον καναπέ και στις μικρές βόλτες στο βουνό εδώ κοντά να πάρει τις μυρωδιές του.
Πίσω στη κουβέρτα πάλι, τη ξεκίνησα σαν απλό μοτίφ με πέταλα σαν τα granny squares αλλά μετά πρόσθεσα και 3 ίσια κομμάτια όλο ποδαράκια που μετά θα τα διαδεχτούν πάλι πέταλα. Θα την τελειώσω και θα σας τη δείξω ολόκληρη. Είναι μια κουβερτούλα για μωράκια ή και μια ωραία κουβερτούλα για την άμμο για πιο μεγάλα μωρά ....χα χα χα σαν εμένα.
Πλέκω στα χρώματα της υπέροχης τυρκουάζ θάλασσας της χώρας μας, της κρυστάλλινης θάλασσας στο Πόρτο Κατσίκι στη Λευκάδα όπου είχα τη τύχη να βρεθώ παλιά, της ονειρεμένης θάλασσας της Χαλκιδικής, γιατί μην ξεχνάμε...... σαν τη Χαλκιδική ....δεν έχει!! Ειδικά το δεύτερο πόδι την Τορώνη....τη παραλία του Άη Γιάννη στη Νικήτη, την ακτή Καλογρηάς, το Καλαμίτσι ....αχ αχ αχ.....!
Εδώ είναι ένα μικρό εκκλησάκι που φαίνεται απο τον υπέροχο κόλπο της Πάργας , στο κοντινό νησάκι , σε απόσταση αναπνοής!
Και η μαγευτική θάλασσα της Πάργας, όπου βρέθηκα πριν κανα δυό χρόνια, για πολύ λίγο ...δηλαδή δεν κολύμπησα εκεί και μου λείπει πολύ!
Το ξύλινο παλιό συρτάρι που αγόρασε ο γιός μου φιλοξενεί τις πέτρες μου απο τη θάλασσα, που όπου πάω φέρνω πίσω και είναι χρήσιμο όταν θέλω να φωτογραφίσω θαλασσινά πλεκτά!
Απο τη γκρίζα Θεσσαλονίκη , με αγάπη!!!
Όταν μπαίνει η Άνοιξη και το σπίτι ξεσηκώνεται για καθάρισμα, σήκωμα των χειμωνιάτικων ρούχων, πλύσιμο κουβερτών, μου έρχονται στο μυαλό τα παλιά χρόνια .Η εικόνα του σπιτιού άνω κάτω και μετά να μοσχομυρίζουν οι πλυμένες κουρτίνες , τα καλύμματα , όλο αυτό μου δημιουργεί, ένα όμορφο συναίσθημα.
Η ραπτομηχανή υπήρχε τότε στα πιο πολλά σπίτια , τουλάχιστον στη γειτονιά της Θεσσαλονίκης, την Πολίχνη, όπου μεγάλωσα. Η παλιά εκείνη ραπτομηχανή, ήταν πιο πολύ έπιπλο διακοσμητικό γιατί δεν έραβαν πια πολύ. Απλά μερικές νοικοκυρές την κρατούσαν σαν ενθύμιο και άλλες τις ξεφορτώθηκαν , έτσι γέμισαν τα παλιατζίδικα και εμείς χρόνια μετά μπορεί να δίνουμε υπέρογκα ποσά για να πάρουμε ένα τέτοιο κειμήλιο των παλιών καιρών.
Γιατί να αγοράζουμε κειμήλια άραγε? Γιατί νοσταλγούμε τη ζωή που ζούσαν αγαπημένα μας πρόσωπα και τη δική μας ζωή , σαν παιδιά. Ότι σπίτια κι αν είχαμε μικρά , λιτά σε σχέση με τα σημερινά , χωρίς πολλές ανέσεις , στη ψυχή μας είναι πλούσια. Εγώ μεγάλωσα σε ένα κανονικό διώροφο με αυλή, κάτω η θεία μου η αγαπημένη , αδελφή της μαμάς μου και πάνω εμείς. Και το σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου , ένα όμορφο διώροφο ήταν, που ακόμη υπάρχει και όλο λέω θα πάω να το φωτογραφίσω , για να μη σβηστεί απο τη μνήμη μου.....Εκεί πήγαινα συχνά γιατι τους αγαπούσα τους παππούδες και έμενα και βράδυα όταν ήθελα ησυχία για να διαβάσω. Καθόλου δεν με πείραζε που δεν είχε ανέσεις, για να λουστώ έβραζα μια κατσαρόλα νερό και ανακάτευα με κρύο σε μιά μεγάλη λεκάνη και με ένα τάσι χάλκινο που είχε αγοράσει η μαμά μου απο τη Τουρκία το κατάφερνα μια χαρά.
Πόσα μπορούμε να βγάλουμε απο τη ζωή μας χωρίς να νοιώσουμε στέρηση και πόσο ανεξάρτητους θα μας έκανε αυτό κι εμείς δεν το ξέρουμε!
Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό επειδή έραψα καλύμματα για τις ξύλινες καρέκλες της βεράντας μου και αυτό ήταν κάτι που ήθελα να κάνω απο πέρυσι. Και όταν κάνω τέτοιες δουλειές , έρχονται και εικόνες απο τα παιδικά μου χρόνια και γενικά αυτό το νοικοκύρεμα που κάνει τη πλάτη να πονάει , τον αυχένα να μαγκώνει και τη μαμά μου να λέει - τί θές και παιδεύεσαι βρε Μαίρη?- εμένα με ψυχοθεραπεύει! Δεν έχει σημασία αν μπορώ να βρώ έτοιμα φτηνά καλύμμματα, που δεν θα τα βρώ βέβαια ακριβώς στις διαστάσεις που τα θέλω , σημασία έχει να το κάνω μόνη μου, απο την αρχή , απο τα σφουγγάρια...
Ήξερα ένα εργοστάσιο στον κάμπο του Παλαιοκάστρου που έχει σφουγγάρια, βάτες, γεμίσματα για μαξιλάρες και μαξιλαράκια και με το πατρόν μου λοιπόν πήγα και μου έκοψαν ότι ήθελα . Αυτό ήταν το πιο βασικό βήμα και το χρειαζόμουν γιατί τα παλιά μου είχαν χαλάσει, το σφουγγάρι τριβόταν και έβγαζε σκόνη παντού.
Τώρα μπορούσα να αρχίσω το πιο ευχάριστο βήμα, το ψάξιμο του υφάσματος.
Δέν πήγα μακριά, ώς τα ντουλάπια μου όπου έχω παλιές κουρτίνες και σεντόνια και αυτά αξιοποίησα και πολύ χάρηκα που το σκέφτηκα έτσι γιατι αυτές οι κουρτίνες μου ήταν απο γερό καλό βαμβακερό ύφασμα που ελπίζω να αντέξει παραπάνω απο 2 χρόνια , όσό άντεξε το παλιό που ξέβαψε εντελώς.
Και ήρθε η ώρα να κόψω τα μαξιλάρια μου . Και η μέρα ήταν όμορφη , ζεστή και ηλιόλουστη και στη βεράντα πήρα ένα ένα τα σφουγγάρια και τους έφτιαξα ένα πρώτο κάλυμμα απο γυαλιστερό ύφασμα να έχουν σαν εσωτερική φόδρα και να μπαίνει εύκολα το κάλυμμα γιατί δεν γίνεται να μπαίνει κατευθείαν στο σφουγγάρι το κάλυμμα,όποτε θέλεις να τα πλύνεις μαγκώνουν στο βάλε βγάλε.
Εδώ τελειώνει για λίγο η περιπέτεια της ραπτομηχανής ....μέχρι το επόμενο ράψιμο!
