Το γκρί δεν είναι για μένα ένα μουντό χρώμα ! Είναι ένα ζωντανό χρώμα και το αγαπώ σε όλες τις αποχρώσεις! Είναι το χρώμα της πέτρας και οι πέτρες έχουν απίστευτες αποχρώσεις...απο το ανοιχτό έως και το σχεδόν μαύρο!
Αυτό είχα στο μυαλό μου όταν άρχισα να σχεδιάζω αυτή τη ζακέτα! Μάζεψα όλα τα γκρί κουβάρια που είχα στο σπίτι , μα όλα!! Και τα αράδιασα στο τραπέζι μου, σαν να έφερα τα παιχνίδια μου . Αυτή την αίσθηση έχω όταν πιάνω τα νήματα μου, χωρισμένα πιά στα κουτιά που μου αγόρασε η κόρη μου, σε κατηγορίες!
Δυό κούτες με βαμβακερά , απαλά βισκοζένια και αέρινα καλοκαιρινά νήματα, ευτυχώς αυτές μένουν στην άκρη ....πρός το παρόν! Οργάνωση!
Σε μία δύο έχω τα γκρί μαύρα , τα μάλλινα με ακρυλικό, σε δύο άλλες τα απαλά μου και ακριβούτσικα merinos!
Σας έχω πεί για υτά τα merinos που είναι απο μία πολύ καλή ράτσα προβάτων . Τα εκτρέφουν κυρίως στην Ν. Ζηλανδία κια πρόσφατα είδα και ένα ντοκυμαντέρ απο μιά φάρμα τέτοια! Αυτό που μου άρεσε είναι ότι αγαπούν τα ζώα! Είναι μια οικογενειακή φάρμα και κουρεύουν ο μπαμπάς και οι γιοί, τα πρόβατα έχουν απέραντη πεδιάδα να βοσκήσουν και να τρέξουν ελεύθερα!
Παιδεύτηκα αρκετά να φτιάξω το πατρόν , ξήλωσα και ξαναέπλεξα και τελικά στρώνει πολύ ωραία , αυτό ήταν η έννοια μου , να στρώνει καλά στους ώμους , στα μανίκια!
Το βιντεάκι μου είναι στο You Tube στο κανάλι μου και αν τη πλέξετε περιμένω να μου πείτε πώς έγινε !
Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα Χριστούγεννα και πάμε για Πάσχα ! Η Σαρακοστή είναι μια περίοδος που μου θυμίζει Άνοιξη!
Και είναι μέρες γλυκές....χαιρετισμοί κάθε Παρασκευή ,όμορφες λειτουργίες, όμορφα λόγια αγάπης, ωραίες ψαλμωδίες, νηστεία για όσους θέλουν και μπορούν!
Στο χωράφι μας πολλές δουλειές πρέπει να γίνουν , τα φασκόμηλα πανέμορφα και ευωδιαστά περιμένουν τη ζέστη , το χώμα θέλει σκάλισμα ......χέρια και υπομονή!
Το κρύο , ο χειμώνας κρατάει ακόμη αλλά το πρωί με ξυπνάνε τα πουλιά με φασαριατζίδικα τιτιβίματα, η αυλή μας και γύρω γύρω η περιοχή είναι γεμάτη με δένδρα και είναι τα σπίτια τους αυτά και είναι σαν να μαζεύονται για καφέ πρωινό και λένε λένε .....τί λένε άραγε μεταξύ τους!!
Συζητάνε τα οικογενειακά τους!!
Το πρώτο χιόνι για φέτος ήρθε αργά και για μία μέρα μας έκανε να τρέχουμε παίζοντας!
Η Χριστίνα με τον Ιγκόρ και τη Κάρα , στιγμές χαράς!
Να είστε καλά!
Είναι πραγματικά αλήθεια ότι καθώς μεγαλώνουμε ο χρόνος περνά πιο γρήγορα, εγώ έτσι καταλαβαίνω, για πότε ήρθαν τα Χριστούγεννα ενώ στο μυαλό μου είναι πολύ κοντά ο Αύγουστος.....
Έπλεξα κάποια εύκολα χριστουγεννιάτικα σχέδια , ένα φιόγκο απλό κατακόκκινο, βελανίδια και φύλλα βελανιδιάς, αστέρια , μικρά σχέδια και τελικά βρήκαν το σκοπό τους.
Στο πατρικό του άντρα μου βρήκαμε τις γυάλες του παππού και απο καιρό τις είχαμε κουβαλήσει στο σπίτι .
Σε αυτές έβαζαν λάδι και γινόντουσαν θεόβαρες!
Το θυμάμαι καλά αυτό γιατι αρκετές φορές τις κατεβάζαμε απο το ντουλάπι της κουζίνας όπου τις φυλούσαν για να γεμίσουμε λάδι τα μικρότερα μπουκάλια.
Έτσι όμορφες και πράσινες που τις είδα,σκέφτηκα να τις στολίσω και τις έβαλα στο πρεβάζι του παραθύρου της κουζίνας, πιστεύω ότι είναι απο τα καλύτερα στολίδια, μιας και κουβαλάνε και όμορφες αναμνήσεις μαζί τους.Αναμνήσεις απο ανθρώπους που έφυγαν , απο τραπέζια οικογενειακά χαρούμενα, απο τα νιάτα μας.
Πολλά αντικείμενα λοιπόν απο τα παλιά σπίτια είναι δεμένα με μάς γιατι με ένα τρόπο τα ζήσαμε και τα αγαπήσαμε.
Ξέρετε ...αυτές ήταν οι δουλειές που ζητούσαν απο τους μικρότερους οι μεγαλύτεροι..να κατεβάσουμε τις κουρτίνες για πλύσιμο ή να τις κρεμάσουμε ξανά , ήταν ψηλοταβανα τα σπίτια και έπρεπε να τεντωθει καλά ακόμη και ένας ψηλός άνθρωπος πάνω στη σκάλα.
Να πάμε έξω στο δροσερό ντουλάπι που είχε ο παππούς - ο πεθερός μου κάτω απο τη σκάλα , μέσα στη πέτρα χτισμένο και να βγάλουμε απο το πήλινο πυθάρι τουρσί ή απο το διπλανό πυθάρι παστά κεφαλόπουλα που έφτιαχνε ο ίδιος.
Και αυτά τα πυθάρια μας συντροφεύουν πιά.
Στον κήπο τα βασιλικά μου ακόμη αντέχουν πράσινα και περιμένω να καφετίσουν τα άνθη τους για να μαζέψω τους σπόρους....
Σπόρους μαζεύω και απο όλες τις γλάστρες , είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς φυτρώνουν την Άνοιξη!
Χειροτεχνίες όλων των ειδών σε ένα νοικοκυριό , όλα με τα χέρια και το μεράκι μας γίνονται και όσο μεγαλώνουμε τόσο κάνουμε πράγματα σαν αυτά που βλέπαμε να κάνουν οι γονείς μας.
Το συζητάμε συχνά αυτό μεταξύ μας τώρα τα παιδιά , μα πώς κάνω εγώ τώρα? Εγώ? Ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι θα ....πηγαίνω τόσο στην εκκλησία λέει ο ένας....ότι θα φτιάχνω ελιές...'οτι...πολλά μικροπράγματα που νομίζεις ότι με τα χρόνια,σιγά σιγά μπαίνουν μέσα σου και λίγο λίγο βγαίνουν....
Και λίγο πρίν τα Χριστούγεννα μαζέψαμε και όλα τα ρόδια και όπως οι παλιοί τα φυλάξαμε σε δροσερό και σκιερό μέρος να αντέξουν ώς τώρα!
Καλά Χριστούγεννα !!
Είναι τόσο χαρά Θεού ο καιρός, που δεν μοιάζει με τίποτε για Οκτώμβριος μήνας! Είχα προετοιμαστεί για τα κρύα και τώρα αυτή η ζεστασιά του ήλιου με γυρίζει πίσω. Με κάνει να αφήνω την εξώπορτα ανοιχτή όλη μέρα όπως το καλοκαίρι , να μπαίνει ο ήλιος μπόλικος μέσα στο σπίτι.
Για τα σκυλιά τον Ιγκόρ και τη Κάρα είναι μάλλον αδιάφορο γιατί εξακολουθούν να μένουν στις μαξιλάρες τους τη πιο πολλή ώρα παρακολουθώντας τα του κήπου από τη σιγουριά της γωνιάς τους ...μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού! Αυτό που λένε να έχεις κήπο αν έχεις σκύλο δεν έχει σχεδόν καθόλου εφαρμογή στη περίπτωσή μας.
Σκέφτομαι αυτό που λένε ...να ζείς τη κάθε μέρα σου ! Το προσπαθώ όσο μπορώ μέσα απο το μικρό μου κόσμο , με τις καθημερινές απλές ασχολίες , τις δουλειές του σπιτιού ...τις απαραίτητες ...τη δουλειά με τα βότανα...το πλέξιμο, που έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της μέρας και εξακολουθεί να μου δίνει πολλή χαρά!
Και το πλέξιμο δεν είναι αυτό καθαυτό το πλέξιμο...είναι και όλα τα γύρω απο αυτό. Το πρωί, με τον καφέ και με κανένα να μή σου μιλά και χαλά την απαραίτητη, πολύτιμη αυτή ώρα της μοναξιάς, μου αρέσει πάρα πολύ να ξεφυλλίζω σχέδια , στο pinterest κυρίως , στο you tube, να μπώ και λίγο στην ομάδα να δώ ποιός ανέβασε και τί. Το πότε περνά αυτή η μία ώρα που έχω βάλει σαν όριο για να σηκωθώ απο τη πολυθρόνα μου κι εγώ δεν ξέρω!
Μια εσάρπα που άρχισα κατά τον Αύγουστο τέλειωσε πρίν αρκετές μέρες και μόλις κατάφερα και τη μπορντούρα , άρχισα να τη κουβαλώ παντού μαζί μου , με σκοπό καλό βέβαια , να βρώ τα μοντέλα μου. Η Χριστίνα τη πρωτοφόρεσε στο σπίτι αλλά και η Μαρία δεν γλίτωσε στο μπάρμπεκιου που βρεθήκαμε!
Ευτυχώς που μείνανε και κάποια καλέσματα σε ωραία ρετιρέ ,γεμάτα γλάστρες , κούνιες ατμοσφαιρικές και παντζούρια παλιά,βαμμένα λουλακί για να βγαίνουμε απο το καβούκι μας!
Αυτό το ρετιρέτου ξαδέλφου ...η αυλή των θαυμάτων! Ο Κύρος Γρανάζης αυτοπροσώπως ο ξάδελφός μου. Έχει μετατρέψει ένα θερμοσυσσωρευτή σε φουφού! Πάνω τα κάρβουνα , κάτω ράφια , στο πλάι στερεοφωνικό με ηχεία και με ρόδες το όλο σύστημα για να μετακινείται!
Ο δε εκτυπωτής δίπλα στα παντζούρια είναι ένα υπέροχο ραδιόφωνο, πάλι απο τα χέρια του!
Χαίρομαι πολύ τη στιγμή που φωτογραφίζω τα πλεκτά και όλα τα υπόλοιπα και πάντα κουβαλάω τη κάμερα μαζί μου και με δουλεύουν και λίγο όλοι στην οικογένεια ...άααα ξέρω ...για το μπλόγκ!Είναι και αυτό ένα απο τα αγαπημένα στέκια μου και θέλει πολύ υλικό απο φωτογραφίες , οι οποίες θέλουν μίκρεμα και φωτισμό έξτρα, μου τάχουν μάθει αυτά τα παιδιά μου , ο Αναστάσης , τους κυνηγάω βέβαια παρακαλώντας, κρατάω σημειώσεις για όλα και μαθαίνω συνέχεια!
Το κείμενο , τον τίτλο, δεν τα προετοιμάζω. Σκέφτομαι και γράφω.....δεν διορθώνω ποτέ!
Πολλά πράγματα αφήνουμε για να κάνουμε αυτά που αγαπάμε αλλά αυτό καθώς μεγαλώνουμε είναι απαραίτητο γιατί είναι λιγότερα αυτά που έχουν δύναμη να μας αρέσουν και αυτό είναι το αλάτι της ζωής!
