Μια χειμωνιάτικη μέρα στη Χαλκιδική

Τελευταία μέρα του Φλεβάρη κι εγώ πήγα ως τη κοντινή Χαλκιδική για μια δουλειά. Οποιος κι αν είναι ο σκοπός ενός μικρού ταξιδιού, μόλις το αυτοκίνητο βγεί απ' τη πόλη και αρχίσεις να διασχίζεις επαρχιακό δρόμο η φύση γύρω σου σε κάνει να νοιώθεις ότι πηγαίνεις εκδρομή, μια ωραία συννεφιασμένη χειμωνιάτικη μέρα.

 Το χειμώνα, το τοπίο που είναι σε μας τόσο οικείο σαν καλοκαιρινό νομίζω ότι είναι πιο γοητευτικό. Υγρασία σ' όλες τις πρασινάδες απο τη χτεσινή βροχή, μουλιασμένα τα χορτάρια που ξεπετιούνται στις άκρες των ήδη πράσινων σταροχώραφων και πάνω τους τα πρώτα χρώματα, πορτοκαλί λουλουδάκια που τρύπωσαν θαλερά.

  Οι ελιές κάτω σε μια πράσινη πλαγιά, ξαλαφρωμένες απ' το φορτίο τους και έτοιμες να δυναμώσουν νέους καρπούς. Συγκινούμαι πραγματικά μ' αυτά τα δένδρα, λέω Ελλάδα, χαρακτηριστικό δένδρο δικό μας. Απερίφραχτα κτήματα, ελιές σε κάθε στροφή σαν να σου χαρίζουν τα δώρα τους, και μόνο να τις βλέπεις... δεν ξέρω , μάλλον θα ήθελα να έχω έναν ελαιώνα.

Πιο πέρα ένας γκρίζος θάμνος, γεμάτος ξερόκλαδα, τί θα ξεφυτρώσει άραγε σε λίγο απ' αυτόν?  Κι όμως, παραδίπλα σ'ένα χαντάκι στην άκρη του χωματόδρομου μια πρασινάδα γεμάτη με κόκκινες παπαρούνες και κίτρινα μικρά αγριολούλουδα. 

Στη φωτογραφία τα κίτρινα λουλούδια φαίνονται σαν η λήψη να έγινε μια ηλιόλουστη μέρα κι όμως ήταν σήμερα που ψιλόβρεχε κι αυτά είναι σαν να αντανακλούν τη κιτρινάδα τους γύρω. Περπάτησα σε ένα χωράφι, λασπώθηκα, κρύωσα, γύρισα γρήγορα στη ζέστη του αυτοκινήτου αλλά αν είχα χρόνο και κατάλληλα παπούτσια θα έκανα σίγουρα μια βόλτα μεγαλύτερη σ' εκείνα τα χωράφια, την επόμενη φορά...