Μια νέα ζωή !

Μια νέα ζωή !

Ο καβγάς  συνεχιζόταν εδώ και ώρα! Ο Δημήτρης πρέπει να ακουγόταν  ώς το απέναντι διαμέρισμα και η Ελένη χαμηλόφωνα όπως πάντα και υπομονετικά προσπαθούσε να κρατήσει την κατάσταση σε έλεγχο. Ευτυχώς τα παιδιά έλειπαν. Είχε πάει στη τράπεζα και βρήκε το βιβλιάριό τους άδειο .Γύρισε στο σπίτι και αισθανόταν σαν νάχε φάει μπουνιά.Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό  αλλά ήταν αποφασισμένη  πια να μάθει πού πήγαν τα λεφτά !

Την αποπήρε επιθετικά- Γιατί, έλεγχο μου κάνεις? Δεν τα έφαγα , τα τοποθέτησα , επένδυση, αλλά πού να φτάσει το μυαλό σου εσένα, όλο με απορρίπτεις , δεν με εμπιστεύεσαι καθόλου, της φώναξε πανιασμένος και την πλησίασε απειλητικά!

Στην αρχή του γάμου τους όλα πήγαιναν καλά, είχε τη δουλειά του σε μια εταιρία σαν προγραμματιστής και η Ελένη νέα μηχανικός σε μια κατασκευαστική . Κάποια στιγμή όμως το καράβι άρχισε να μπάζει, ο Δημήτρης παραγκωνιζόταν σιγά σιγά στη δουλειά του ώσπου στο τέλος πριν τρία χρόνια απολύθηκε.Οσο εκείνος κατέβαινε η Ελένη άνθιζε, καλή μάνα , δυναμικό στέλεχος κι αυτό δεν μπορουσε ο Δημητρης να το διαχειριστεί. Με κάθε λέξη του την υποβίβαζε, την έβρισκε ανίκανη να οδηγήσει,ανίκανη να διαχειριστεί τα χρήματά τους  και έτσι ανέλαβε εκείνος εξανεμίζοντας τους κόπους της.

Είχε φτάσει να μην αναγνωρίζει τον εαυτό της, μάζευε, μάζευε μέσα της αλλά δεν είχε τη τόλμη να αντιδράσει. Οταν το πρόσωπό του ήρθε κοντά στο δικό της με τα μάτια του να γυαλίζουν βρήκε το θάρρος να απαντήσει.

- Ναί δεν σε εμπιστεύομαι καθόλου πιά!

Το χέρι του κινήθηκε με ορμή και έπεσε καφτό στο μάγουλό της και η Ελένη για πρώτη φορά στη ζωή της έβαλε τα χέρια της με δύναμη στο στέρνο του και τον έσπρωξε προς τον τοίχο. Εκείνος έκπληκτος παραπάτησε.

Με τα μάγουλα σκασμένα απο το αίμα , πήγε , άνοιξε την πόρτα και του φώναξε δυνατά-Βγές έξω! Βγές έξω τώρα και μην ξαναγυρίσεις ποτέ! Την κοίταξε αποσβολωμένος , ήταν μια Ελένη που δεν είχε ξαναδεί, του πήρε λιγα δευτερόλεπτα αλλά υπάκουσε και βγήκε.

 –Εξω απο το σπίτι μου είπε ξανά ξέπνοη και έδωσε μιά στην πόρτα. Και έτσι όπως χτυπούσε η καρδιά της απο τη σύγχυση.ενα χαμόγελο άνθισε στα χείλη της που σε λίγο έγινε πιο πλατύ. Ξεφύσηξε και γέλασε φωναχτά, ένοιωθε ...ευτυχισμένη.

Πήγε στο μπουφέ, άνοιξε το συρτάρι και βρήκε το παλιό της δίπλωμα οδήγησης, το αχρησιμοποίητο εδώ και χρόνια, αύριο θα άρχιζε μαθήματα, ήταν καιρός πια να βγεί απο το κλουβί της....

 Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δευτερο Παιχνίδι με τις λέξεις του δεύτερου κύκλου της άξιας Φλώρας στον οποίο συμμετείχαν 31 κείμενα, ούκ ολίγα , ευχαριστούμε τη κυρία διοργανώτρια που μας δίνει πεδίο έκφρασης και μας κάνει μια παρέα , γνωρίζοντας ανθρώπους μέσα απο κείμενα. Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν και συγχαρητήρια στους νικητές (  γιεεεεεεε......έχουμε και έναν άντρα!!! )

Ορίστε και το κύπελο συμμετοχής !

Καλά να περάσετε αυτές τις μέρες αργίας όπου κι αν είστε !

Ανάληψη καθηκόντων!

Σύσκεψη κυβέρνησης

 
 










Κι εκει που η καθημερινότητά μου είχε έναν ήρεμο ρυθμό και το πρόβλημά μου ήταν ποιό σχέδιο να πλέξω , να ειναι όμορφο , εύκολο , να το φωτογραφίσω καλά με τη φωτογραφική μου ή ότι απέμεινε απο αυτήν αφού το καμάρι μου  ο γιός μου κάθησε πάνω της και την είχε στην κωλοτσέπη του   (θυμάστε την ταινία  Σαμπρίνα? όπου  ο  αδελφός του πρωταγωνιστή βάζει 2 ποτήρια σαμπάνιας στην κωλοτσέπη του και μετά ξεχνιέται και κάθεται πάνω τους? )  με αποτέλεσμα να σπάσει η μισή οθόνη και  παρόλα αυτά εγώ βγάζω φωτογραφίες υποθέτοντας ότι το άλλο μισό του αντικειμένου που φωτογραφίζω βρίσκεται κάπου εκεί στα αριστερά κι ας μη το βλέπω!

Πάνω εκεί έρχεται ο διορισμός μου σαν Υπουργός Δημόσιας τάξης και Προστασίας του πολίτη !!! Και η ζωή μου έρχεται τα πάνω κάτω ...και δεν έχω και ρούχα , έπεσε κι αυτό πάνω στη κρίση και εγώ δεν έχω κάν ένα κλασσικό γκρί ιταλικού στύλ ταγιέρ για την ορκωμοσία, αυτό κι αν είναι άγχος! Και γόβες μαύρες κλασσάτες.... πάντα ήμουν καλοντυμένη τώρα θα εκτεθώ ,? Να πέσω στα στόματα των τσουχτρών των καναλιών και να μου βγάζουν άθλια πλάνα καθώς εισέρχομαι   στη Βουλή την μέρα της ορκωμοσίας? Τσ τσ τσ .....δεν θα το αντέξω!


Και δεν είναι αυτό μόνο , βλέπω κάτω κάτω στο διορισμό μου ότι καλούμαι να σχηματίσω και νέα κυβέρνηση , μα.....καθείστε ρε παιδιά είμαι ή δεν είμαι υπουργός , να ξέρουμε και τί λέμε εεεε....Πάνω που άρχισα να σκέφτομαι τα καθήκοντά μου και πώς θα φέρω ηρεμία στη χώρα αυτούς τους ταραγμένους καιρούς   ....ουφ φεύγω απο το πόστο μου , ποιός ξέρει μπορεί να ειναι και για καλό , τί τις θέλω εγω τις φασαρίες , τα καλά ντυσίματα , να αφησω τις φόρμες μου και τα βολικά αθλητικά μου και να μην έχω χρόνο ούτε για πλέξιμο , ούτε για πιλάτες.... άσε καλύτερα να σχηματισω μια καλή κυβέρνηση που θα οδηγήσει το τόπο στην ανάπτυξη , να διορίσω άξιους ανθρώπους .....Αχ Ανταίε !!!  εσύ που το εμπνεύστηκες, αυτό δεν ήταν ιδέα..... βόμβα ήταν !! Και αχ Κική , εσύ που το συνέχισες και με διόρισες και βρήκα το μπελά μου!
 Και άντε να δώ τώρα πώς θα εξηγήσω στο γλυκό μου ταίρι γιατί κάθομαι κολλημένη τόσες ώρες στο λάπιτόπι και γιατί ξενυχτώ, τολμάω?

Γκχ  ...γκχ....καθαρίζω το λαιμό μου και ανακοινωνω


Πρωθυπουργός
 Ρένα Χριστοδούλου
 Αντιπρόεδρος 
 Αριστέα

 Υπουργείο Εξωτερικών 
Υπουργός :Φλώρα
Υφυπουργός :Λυσίππη


Υπουργείο Οικονομικών
Υπουργός :Χαρά 
Υφυπουργός:Εκφράσου

 
Υπουργείο Εσωτερικών  
Υπουργός :  Κaterina Veridga
Αναπληρωτής Υπουργός : Μαρια Ελένη Φραγκιαδάκη

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
Υπουργός Niki ad
Υφυπουργός: Νασια


Υπουργείο Ανάπτυξης και  Ανταγωνιστικότητας  
Υπουργός:   Φωτεινή
Υφυπουργός:  Εφη

Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπουργός :  Πέπη
Υφυπουργός:  Το πλεχτο μπισκοτο


Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας  και Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργός: Ελλη
Αναπληρωτής Yπουργος Κατερινα Βαλσαμιδη

 
 
Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων
Υπουργός:  Marilise
Υφυπουργός:Marileni

 
 
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Υπουργός:  Me Maria
Υφυπουργός:Xριστινα


Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
Υπουργός:  Ράνια
Υφυπουργός : Μαρία

Υπουργείο Υγείας  
Υπουργός : Rylie
Υφυπουργός:Σασα

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπουργός :   sk epiloges
Αναπληρωτής Υπουργός:Νικη


Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπουργός :  Νικόλ
Υφυπουργός:  Μary


Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
Υπουργός:  Gina
Υφυπουργός:  Evangelia Vlassopoulou

Υπουργείο Τουρισμού
Υπουργός: Elenna
Υφυπουργός:Sofia Velkou


Υπουργείο Ναυτιλίας
Υπουργός: Δελφινακι

Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης
 Υπουργός:  Σοφια Τσιμαρη


Υπουργός Επικρατείας
Dimi
 
Υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης 
 Filia
 
 
Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος    
Joan Petra



Προτείνω λοιπόν και δίνω εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στις 
Μarie-Anne
Πέπη
Τριανταφυλλακι

Καλή δουλειά στην ανάληψη των νέων καθηκόντων σας!

Διαγωνισμός γκρίνιας ! Ποιά είναι η πιο γλυκιά και αστεία γκρινιάρα!

 Διαγωνισμός γλυκιάς γκρινιάρας

Μή μου πείτε ότι δεν γκρινιάζετε! Και όταν λέω γκρίνια μην πάει ο νους σας ότι είναι κακό, αντιθέτως πιστεύω ότι έχουμε όλες απόλυτα δίκιο. Εννοώ την καθημερινή σπιτίσια γλυκιά  γκρίνια μας για πράγματα που μπορεί να μας βγάλουν εκτός εαυτού και συνήθως συμβαίνουν επανειλημμένα, μας ανακατεύουν το γραφείο μας , μας παίρνουν τα πράγματά μας, τί κι αν ζητάμε να τα διορθώσουν ...τίποτε ξανά και ξανά.... το ψαλίδι μου δεν είναι στο συρτάρι μου, πάλι μου το πήραν! Τέτοια μικρά , γλυκά πραγματάκια σας καλώ να σκεφτείτε και να γράψετε, που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι μας και αφορούν το νοικοκυριό μας, τη τάξη μας που την χαλάνε , πέντε αφορμές για μουρμούρα που μας δίνουν οι οικείοι μας  που υπεραγαπάμε, παιδιά που λατρεύουμε, μαμάδες μπαμπάδες, πεθερές, αγαπημένοι μας , φίλοι φίλες....

Σκέφτηκα λοιπόν καθώς στο σπίτι με λένε γκρινιάρα ......πφφφ...όχι ότι το πιστεύω,  να γράψετε, όσες θέλετε 5-6 πράγματα για τα οποία γκρινιάζετε  , τα οποία σας κάνουν λίγο έξαλλες και να περιγράψετε αστείες στιχομυθίες ,γλυκές απειλές , έτσι να μοιραστούμε στιγμές απο την καθημερινότητά μας , να γνωριστούμε καλύτερα, Στείλτε στο μέιλ μου mairi.grasia@gmail.com το κειμενάκι σας, βάλτε και ένα τίτλο αν θέλετε , ετσι θα είναι πιο ενδιαφέρον και θα μας μένει στο μυαλό πιο εύκολα το κάθε κείμενο, απο σήμερα έως και το τέλος του μήνα  τις 31 Οκτωμβρίου και μετά θα τα δημοσιεύσω  με τη σειρά που θα τα πάρω,ανώνυμα και θα ψηφίσουμε όλες ποιά είναι η πιό πνευματώδης, αστεία , γλυκιά,,,γκρινιάρα και μην ξεχνάμε πάνω απο όλα γκρινιάζουμε γιατί προσφέρουμε στους ανθρώπους μας και τους αγαπάμε και έτσι ο διαγωνισμός αυτός είναι για το καλό και την αγάπη!!!

Αν θέλετε βάλτε στο blog σας την επάνω φωτογραφία με τη λεζάντα.Στο νικητή -νικήτρια θα στείλω και ένα δώρο που βεβαίως θα του αξίζει, ένα πλεκτό που θα δείξω σε επόμενη ανάρτηση μου. Περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω όσα λέμε όταν πίνουμε καφέ μεταξύ μας και εύχομαι να περάσουμε καλά , πείτε μου πώς βρίσκετε αυτή την ιδέα στα σχόλιά σας .

Σας εύχομαι να περνάτε καλά και όλα τα προβλήματα να μικραίνουν, να μικραίνουν ώσπου να εξαφανιστούν!!!

Μια βόλτα στη βροχή και ένα δώρο !

Σήμερα η μέρα ξύπνησε συννεφιασμένη και η βροχή δεν άργησε να έρθει, ευτυχώς έχουμε σκεπάσει τα ξύλα! Μάζεψα γρήγορα τα απλωμένα ρούχα και έκανα τη λίστα για τα ψώνια μου, έπρεπε οπωσδήποτε να πάω για διάφορα πράγματα αλλά αυτοκίνητο δεν υπήρχε.Και μιά και δυό πήρα τα πόδια μου , μια ομπρέλλα και ξεκίνησα.
Ο φούρνος είναι αρκετά μακριά απο το σπίτι αλλά αποφάσισα να το διασκεδάσω και κατηφόρισα! Απο μικρή μου άρεζε να περπατάω στη βροχή κι αφού το αυχενικό μου μου έκανε τη χάρη να μη με ζαλίσει εεε... έφυγα! Πρώτη στάση στο ταχυδρομείο όπου με περίμενε ένα όμορφο δώρο απο το Δελφινάκι , μια πέτρα ζωγραφισμένη με ένα όμορφο δελφίνι,που την κέρδισα στο διαγωνισμό της το καλοκαιρινό.
Είναι κοινότυπο αλλά θα το πώ ,είναι πολύ όμορφο να παίρνεις δώρα και ειδικά μέσω ταχυδρομείου, μου θύμισε τα δεκαπέντε μου όταν αλληλογραφούσα με τρείς φίλες  και με πόση χαρά άνοιγα κάθε φάκελο, ευχαριστώ δελφινάκι μου!

Η κατηφόρα βολική στην αρχή , η επιστροφή όμως  με αγκομαχητά, με χέρια φορτωμένα ψώνια  Ας είναι ,προσαρμόζομαι, δεν  αφήνω  τις ελλείψεις υλικών αγαθών να με  επηρεάζουν.

Ο Ιγκόρ προβληματισμένος κοιτάει τη βροχή , άραγε πότε θα σταματήσει να βγεί για βόλτα , δοκίμασα να του ράψω αδιάβροχο αλλά απέτυχε , απο δώ κουνιέται απο κεί κουνιέται,το αδιάβροχο γλιστράει και φεύγει.

 Γκρίνιαξα για την ανηφόρα? Μα τι να πούν οι υπόλοιποι της οικογένειας που σήμερα ήταν στο χωράφι για φύτεμα με βροχή! Πώς μου ήρθε και αποφάσισα να μη πάω και τί γλύτωσα δεν λέγεται αλλά αφού αποφασίστηκε να γίνουμε γεωργοί,- έτσι δεν μας παροτρύνουν, να ασχοληθούμε με τον πρωτογενή τομέα ?- Αυτός ο πρωτογενής,πολύ λάσπη !!! Αλλά είπαμε προσαρμόζομαι, απλώς όχι όλες τις ημέρες.
 

Σήμερα δεν είχε πλεκτό η ανάρτηση , όπως μας πάει η ζωή πηγαίνουμε αλλά πού θα πάει θα τελειώσει το φύτεμα και θα επανέλθω με νέα σχέδια που τριγυρνάνε στο μυαλό μου !!!

Το ξύλινο κασελάκι

Το μικρό δεκάχρονο αγόρι με τα κατάξανθα σχεδόν άσπρα μαλλιά και τα μπλέ ζωηρά μάτια, στάθηκε για λίγο στην αρχή του μικρού ανηφορικού δρόμου που αν και ξημέρωμα έσφυζε απο ζωή. Τα ρούχα του ένα γκρί ντρίλινο πουκάμισο και μια λαδί μάλλινη βερμούδα ήταν καθαρά και σιδερωμένα.

Κοίταξε μπροστά τη πραμάτεια του στο μεγάλο για το μπόι του ξύλινο κασελάκι του που ήταν περασμένο απο το λαιμό του με ένα φαρδύ υφασμάτινο ιμάντα, σήμερα θα μάζευε αρκετά αν πουλούσε καλά. Μαγαζάτορες μπαινοβγαίνοντας τακτοποιούσαν τα εμπορεύματά τους.

Ηταν δύσκολα χρόνια αυτά της κατοχής αλλά οι άνθρωποι πάλευαν με κάθε τρόπο και επιβίωναν , είχαν στόματα να θρέψουν , οικογένειες.

Ο μικρός στάθηκε έξω απο ένα φούρνο και το στομάχι του ακούστηκε να γουργουρίζει δυνατά καθώς η μυρωδιά απο τα καρβέλια μοσχοβόλισε τον αέρα. Στο σπίτι η ψωμιέρα ήταν άδεια πριν φύγει και δεν είχε φάει τίποτε. Η  μητέρα του τον μάλωνε συχνά.

-Πού πάς μικρό παιδί όλη τη μέρα στους δρόμους , μου λές?

Αλλά με τίποτε δεν μπορούσε να τον εμποδίσει να πάει στη δουλειά του στην οποία με τόση αφοσίωση δινόταν κάθε μέρα, το αποφασιστικό του βλέμμα την αποστόμωνε. Αλλωστε ο μικρός έβγαζε λεφτά και τους ήταν πολύτιμα.

Ο φούρναρης  εξυπηρετούσε μια νοικοκυρά που είχε μπεί, της τύλιξε το καρβέλι σε μιά λαδόκολλα και βγήκε παραέξω να ανασάνει φρέσκο αέρα , το καλοκαίρι ήταν ζεστό και μέσα ο φούρνος με τα ξύλα του είχε κοκκινίσει τα μάγουλα.

Το βλέμμα του έπεσε στον μικρό που τον κοίταζε ίσια και θαρρετά.

-Τί είναι μικρέ, πεινάς?

-Ναί απάντησε μονομιάς με βραχνή παιδική φωνή, αλλά δε έχω να σε πληρώσω.

-Μου τα φέρνεις πιο ύστερα, του πρότεινε ο καλόκαρδος φούρναρης που τον συμπαθούσε τον μικρό, σουλατσάριζε συχνά εκεί.

-Εντάξει θείο, θα στα φέρω το μεσημέρι.

Του έφερε μισό καρβέλι, αχνιστό. Ο μικρός το πήρε, τον ευχαρίστησε και απομακρύνθηκε.

Συνέχισε το δρόμο του μπουκώνοντας το στόμα του με μια μεγάλη κοψιά και αργομασώντας αργοβάδιζε.

Περαστικοί ψώνιζαν διάφορα απο το κασελάκι του κάνοντας στην τσέπη του σιγά σιγά να κουδουνίζει το μικρό του κομπόδεμα. Στο παρακάτω μαγαζί ψώνισε ενα μικρό τσουβάλι πατάτες που τούχε παραγγείλει η μάνα του και το πέρασε σαν ντορβά στον ώμο του.

Πιό κάτω φωνές ακούστηκαν, φασαρία, βαριά βήματα στις γλιστερές απο τον ήλιο πέτρες , περνούσε περίπολος. Βαριές γερμανικές φωνές σκόρπισαν φόβο στον αέρα και μιά τουφεκιά αντήχησε στο σοκάκι .

Η καρδιά του χτύπησε γοργά, τούχε ξανατύχει , ήξερε, ήταν σκληρές μέρες. Οπισθοχώρησε και με γρήγορα σταθερά βήματα πήρε το δρόμο για το σπίτι του.

 

Φωτογραφία απο Φωτογραφικό ταξίδι στην παλιά Ελλάδα

Αυτή ήταν η ιστορία που έγραψα για το παιχνίδι της Φλώρας , το πρώτο για φέτος και η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο και φυσικά αισθάνομαι λίγο αμήχανα αλλά το τόλμησα. Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη στον μπαμπά μου που η ζωή του όπως και πολλών άλλων καθημερινών ανθρώπων είναι σαν μυθιστόρημα.

Το διάβασμα των ιστοριών ήταν για μένα πολυ ευχάριστο και βλέπεις με τις 5 λέξεις που δίνονται πόσες διαφορετικές διαδρομές ακολουθεί  καθένας που γράφει.

Μπράβο στις νικήτριες και σε όλους όσους έγραψαν συμμετέχοντας σε αυτό το διαφορετικό και πολύ όμορφο παιχνίδι .

Στέλνω όλη μου την αγάπη  και πολλά φιλιά σε όλους εσάς με τους οποίους μοιράζομαι όμορφες στιγμές και εμπειρίες.

Ταξίδι προσκύνημα στην Παναγιά της Κλεισούρας!

Γκίνι βίνιτου ! (Καλώς ωρίσατε)

Σήμερα θα σας ταξιδέψω στο βλάχικο χωριό του μπαμπά μου ή καλύτερα να πώ του παππού μου που ήταν και απο τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα, την Κλεισούρα της Καστοριάς!
 

  
 

Το χωριό έζησε μέρες πλούτου και δόξας παλιά, χάρις στους έξυπνους,πολυταξιδεμένους, με εμπορικό δαιμόνιο ανθρώπους του. Σήμερα λίγοι μόνιμοι κάτοικοι ζούν εκει αλλά εξακολουθει να είναι πανέμορφο , κατάφυτο , στην πλατεία του μια πινακίδα μας ενημερώνει ότι το υψόμετρο είναι 1274 μ και όσο και να προετοιμάστηκα πριν φύγω πάλι κρύωσα γιατί έχει απίστευτη δροσιά!

Μαγευτικές διαδρομές για πεζοπορία , Ρούγκος, Αι-Γιώργης, Σανατόρια, Ρόιμπα, Βάλια Ζούνη, Μέτουρα !

Δεν θα πώ κι άλλα γιατί θα ξεχαστώ και θα σας κουράσω, το αγαπώ το χωριό και τους ανθρώπους του που είναι ομιλητικοί, σε ξεψαχνιζουν - εσύ ποιανού είσαι? Αρκεί αυτή η ερώτηση για να αρχίσει ατέλειωτη κουβέντα ικανή να σε κρατήσει εκεί άλλη μια μέρα. Στα πανηγύρια η μουσική , τα κλαρίνα , τα νταούλια, οι χοροί ...αν ολα αυτά μιλάνε μέσα σου σε κάνουν να γλεντήσεις , να νοιώσεις στην κυριολεξία ανάταση!

 Το μοναστήρι που βρίσκεται στα πόδια της Κλεισούρας σε μια εύφορη κοιλάδα στα 970 μ υψόμετρο είναι αφιερωμένο στο γενέθλιο της Θεοτόκου , είναι ένα λιτό , αρχοντικό, πανέμορφο κτίσμα και σήμερα 8 Σεπτεμβρίου  γιορτάζει .

 Κόσμος πολύς έρχεται απο τα γύρω μέρη  σε αυτό τον ευλογημένο τόπο όπου μια πόντια γερόντισσα που ήρθε σε ένα βλάχικο χωριό ζωντάνεψε το μοναστήρι και έφτασε να ανακυρηχτεί οσία!

Στα χρόνια του Μακεδονικού αγώνα το μοναστήρι περιέθαλψε τον Παύλο Μελά και στην κατοχή πολλοί βρήκαν ασφαλές καταφύγιο απο τους Γερμανούς!

Η μονή έμεινε κλειστή για αρκετά χρόνια και επαναλειτούργησε απο το 1993 σαν γυναικεία κοινοβιακή μονή με τη γερόντισσα Ευφραιμία και την συνοδεία της οι οποίες  φροντίζουν με πολύ κόπο το κτίσμα αυτό του 18 και 19 αιώνα .
  Ζωηρά πολύχρωμα λουλούδια ξεχειλίζουν απο τις ξύλινες καρδάρες ,η εκκλησία στο κέντρο   είναι αγκαλιασμένη και κρυμμένη απο τους κοιτώνες που αποτελούν ένα τετράγωνο γύρω της !

 

Η Παναγία αληθινή καταφυγή  και ελπίδα για τους ανθρώπους , αυτό αισθάνεσαι πηγαίνοντας στο τόπο αυτό!



Στο δρόμο του γυρισμού ένα μικρό ξύλινο καλύβι σε ένα μπαξέ με όλου του κόσμου τα καλά, ζαρζαβατικά, καστανιές , μηλιές  αποπνέει όλη την καλαισθησία των ανθρώπων της χώρας μας!

 Και μια θεαματική άποψη του Αλιάκμονα απο την Εγνατία οδό!

Καλά ταξίδια !

Αποχαιρετώντας τον Αύγουστο!

Είναι οι τελευταίες γλυκιές μέρες του Αυγούστου και το καλοκαίρι που φέτος δεν ηταν και τόσο ζεστό όπως παλιά, τώρα μας χαρίζει όμορφες καλοκαιρινές βραδιές , φωτεινά φεγγάρια, μεθυστικά σταφύλια...

Το δελφινάκι μας κάλεσε απο  καιρό να το γιορτάσουμε αυτο το καλοκαιράκι  κι εγω του αφιερώνω αυτά τα μπλε αιγιοπελαγίτικα δελφίνια που πλατσουρίζουν πάνω στο τοίχο της βεράντας μου, με όλη μου την αγάπη!

Να είμαστε όλοι γεροί , να ονειρευόμαστε , να γευόμαστε , να δημιουργούμε !

Κολιέ με θαλασσινή διάθεση !

Γειά σας κορίτσια , επειδή μου λείπει τόσο πού η θάλασσα έφτιαξα ένα κολιέ σε τυρκουάζ χρώμα  με πολυμερικό πηλό και σας το δείχνω .

Εχω μπόλικα μαλλιά γύρω μου και πολλα μισοπλεγμένα σχέδια, έεε... καλοκαιράκι , πιάνω να πλέξω ότι μου κάνει κέφι κάθε μέρα και  δεν βάζω στόχο να τελειώσω κάτι οπωσδήποτε...

Εύχομαι να κολυμπάτε σε δροσερά νερά και να βγαίνετε τα καλοκαιρινά αυτά βράδυα βόλτες , να τρώτε παγωτά και καλαμπόκια και λουκουμάδες ζεστούς μοσχοβολιστούς , σας στέλνω πολλά φιλιά!

Καλοκαίρι και 15

 Καλοκαίρι και 15 κάπου εκεί , ζέστη, θάλασσα, ποδήλατα..

Στο μικρό εξοχικό δαιμέρισμα μιας απλής πολυκατοικίας μπροστά στη θάλασσα, η μαμά  αφού δεν είχαμε σχολείο  μας έβαζε να κάνουμε διάφορες δουλειές, να πλύνουμε το πρωί το μπαλκόνι, μαθαίναμε να σιδερώνουμε, να πλένουμε ρούχα στο χέρι, τρίβοντας καλά στη παλάμη τα πιο λερωμένα σημεία,μας έστελνε  να πάρουμε ψωμί απο το φούρναρη που κόρναρε δυνατά καθώς έφτανε με το φορτηγάκι του. Αργότερα κατεβαίναμε για λαχανικά στη μικρή καλύβα του μπαρμπα Γρηγόρη τη σκεπασμένη με  καλάμια , που είχε το διπλανό χωράφι και καλλιεργούσε απο όλα, πηγαίναμε με τη μαμά και διάλεγε μέσα απο τα ξύλινα τελάρα,  ντομάτες, πιπεριές για γέμισμα... μουρμουρίζοντας λίγο αν δεν τα έβρισκε της αρεσκείας της.

Καλοκαίρι και βελονάκι με τη γιαγιά , είχαμε και τις δυό γιαγιάδες μαζί , να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο με μας τα παιδιά, δεν ξέρω κι εγώ πόσες δανέζικες πολυθρόνες που γίνονταν κρεβάτι , άνοιγαν το βράδυ και πόσα εκστρατείας, για να μας χωρέσουν.
Καλοκαίρι με τις δυό γιαγιαδες να κάνουν αμμόλουτρα και να συναγωνίζονται ποιά θα αντέξει περισσότερο θαμμένη στην άμμο, να λιώνουν στον ιδρώτα για το καλό της διαθερμίας. Τον λάκκο οφείλαμε να ανοίξουμε εμείς τα παιδιά απο νωρίς το πρωί, με ειδικά φτιαγμένα απο ξυλουργό φτιαράκια,  για να τον δεί ο ήλιος και να στεγνώσει καλά η άμμος και μετά έρχονταν κουτσαίνοντας,  έμπαιναν  και στη θάλασσα στα ρηχά, ακολουθούσε αργό άλλαγμα μαγιώ όπου με την αδελφή μου κρατούσαμε την πετσέτα ώς πρόχειρο παραβάν και έπειτα κάθισμα στο λάκκο, η μιά γιαγιά που έπασχε απο το πόδι της καθιστή στο λάκκο , να τη σκεπάζουμε με καφτή άμμο ώς τη μέση  η δε άλλη , ένα καπέλο σαν σημαδούρα στην άμμο ίσα ίσα να μη σκοντάφτει κανείς επάνω της , ξαπλωμένη , σκεπασμένη ώς το λαιμό. Μετά δε το αμμόλουτρο ξέρετε...όχι μπάνιο, να μη φύγει η ζέστη απο το σώμα . Και να ξερνάει η άμμος σιγά σιγά παντού, στα σεντόνια , στα μωσαικά κριτς κριτς και σκούπιζε καλά την άλλη μέρα , μουρμούριζε η μαμά αλλά τις άντεχε!

Καλοκαίρι και να το  βλέπεις να ξημερώνει  μέσα απο τα στόρια τα κατεβασμένα ώς τη μέση  για να έρχεται η δροσιά του πρωινού.

Καλοκαίρι και παρέα , παραμυθένια,  κορίτσια και  αγόρια.Στο διπλανό διαμέρισμα μια  όμορφη κοπέλα λίγο μεγαλύτερη απο μένα που νοίκιασαν για μια χρονιά , μας έμαθε να κάνουμε λουλουδάκια με χάντρες και χάλκινο συρματάκι. Μαγεία πού έβγαζαν αυτά τα λουλουδάκια, είχα τρελλαθεί να αγοράζω χάντρες , να προσπαθώ να περάσω το συρματάκι δυό και τρείς φορές απο την ίδια σειρά και να γίνεται μια τέλεια τουλίπα.
Καλοκαίρι και ποδήλατα, αναγνωρίζαμε τον καθένα απο το ποδήλατό του οταν το βλέπαμε παρκαρισμένο κάπου, εγώ είχα ένα όμορφο Peugot αγωνιστικό σε πετρόλ χρώμα. Το απόγευμα η παρέα μαζευόταν σιγά σιγά καθώς σουρούπωνε , κουβέντα, έπεφταν ιδέες - να πάμε ως εκεί με τα ποδήλατα, -μαμάαα... θα φύγουμε , φωνάζαμε προς το μπαλκόνι για να μη μας ψάχνουν.
Καλοκαίρι και τιραντέ φορέματα, σουράτα, αεράτα με Χ στη πλάτη , τσόκαρα ξύλινα, ήταν το απαραίτητο πατούμενο της εποχής μου και για τα δύο φύλα. Μπορεί να ήταν βαριά, να έκαναν θόρυβο- ίσως και γι αυτό να μας άρεζαν- τα τσόκαρα ειδικά τα φθαρμένα και σε συγκεκριμένο χρώμα ήταν το σήμα κατατεθέν για τον καθένα μας.

Το κολύμπι με τις ώρες ήταν αχορτασιά για μας και τί άγχος, πώς φαίνομαι με το μαγιώ, ήταν η ηλικία που όλα σου φαίνονταν λίγο παραπάνω στο σώμα σου, η κοιλιά λίγο φουσκώνει, οι γλουτοί λίγο εξέχουν, το χειρότερο ήταν η σύγκριση με τη φιλενάδα  με το όντως τέλειο σώμα, νικημένη για πάντα! Αλλά αυτό δεν σήμαινε οτι η κάθε μία δεν είχε το θαυμαστή της απο την παρέα.

Καλοκαίρι και μπουκάλα ! Εχετε παίξει αυτό το παιχνίδι? Αλλά ξέρετε, με τον όμορφο λίγο αθώο τρόπο που έφερνε δυό χείλη κοντά, έκανε τη καρδιά να χτυπά τόσο γρήγορα παρακολουθώντας πού θα σταθεί το στόμιο του μπουκαλιού, τα μάγουλα κόκκινα και ναί το μπουκάλι δείχνει το σωστό αγόρι και ναί με φιλάει, με φιλάει σημαδεύοντάς με για πάντα! Γιατί αυτό το φιλί έχει τη δική του γωνιά στο αρχείο του μυαλού, δεν είναι ίδιο με κανένα ξανά, το τέλος της παιδικής ηλικίας, το φύσημα στο στήθος του πρώτου έρωτα !

Καλοκαίρι και ντισκοτέκ, μία και μοναδική και εκεί τα πρώτα  μικρά ξενύχτια , μπλούζ που σε φέρνουν κοντά στον άλλο, Pink Floyd, Adamo, Cristofle..., πάρτυ... δεν θα ξεχάσω ένα σπίτι  με κήπο και ιτιές κλαίουσες όπου περάσαμε ονειρεμένα σε ένα πάρτυ.

Καλοκαίρι και φωτιές στην άκροθαλασσιά τα βράδυα , μπροστά στα σπίτια μας, να βλέπουν κι οι μαμάδες αν και όταν η νύχτα ήταν αφέγγαρη δεν έβλεπαν τίποτε. Ολη μέρα μαζεύαμε ξερόκλαδα, καλάμια για να αντέξει ώρα η φωτιά.

Καλοκαίρι και αναμνήσεις για πάντα , ένα δώρο μέσα στη καρδιά, εγώ το έχω στη δική μου , εύχομαι όλοι οι άνθρωποι και τα παιδιά του σήμερα να κρατήσουν μέσα τους τόσο καθαρές , γλυκιές αναμνήσεις, συντροφιά για όλα τα χρόνια τους μέχρι να γεράσουν !

Καλό καλοκαίρι !