Καλοκαίρι και 15

 Καλοκαίρι και 15 κάπου εκεί , ζέστη, θάλασσα, ποδήλατα..

Στο μικρό εξοχικό δαιμέρισμα μιας απλής πολυκατοικίας μπροστά στη θάλασσα, η μαμά  αφού δεν είχαμε σχολείο  μας έβαζε να κάνουμε διάφορες δουλειές, να πλύνουμε το πρωί το μπαλκόνι, μαθαίναμε να σιδερώνουμε, να πλένουμε ρούχα στο χέρι, τρίβοντας καλά στη παλάμη τα πιο λερωμένα σημεία,μας έστελνε  να πάρουμε ψωμί απο το φούρναρη που κόρναρε δυνατά καθώς έφτανε με το φορτηγάκι του. Αργότερα κατεβαίναμε για λαχανικά στη μικρή καλύβα του μπαρμπα Γρηγόρη τη σκεπασμένη με  καλάμια , που είχε το διπλανό χωράφι και καλλιεργούσε απο όλα, πηγαίναμε με τη μαμά και διάλεγε μέσα απο τα ξύλινα τελάρα,  ντομάτες, πιπεριές για γέμισμα... μουρμουρίζοντας λίγο αν δεν τα έβρισκε της αρεσκείας της.

Καλοκαίρι και βελονάκι με τη γιαγιά , είχαμε και τις δυό γιαγιάδες μαζί , να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο με μας τα παιδιά, δεν ξέρω κι εγώ πόσες δανέζικες πολυθρόνες που γίνονταν κρεβάτι , άνοιγαν το βράδυ και πόσα εκστρατείας, για να μας χωρέσουν.
Καλοκαίρι με τις δυό γιαγιαδες να κάνουν αμμόλουτρα και να συναγωνίζονται ποιά θα αντέξει περισσότερο θαμμένη στην άμμο, να λιώνουν στον ιδρώτα για το καλό της διαθερμίας. Τον λάκκο οφείλαμε να ανοίξουμε εμείς τα παιδιά απο νωρίς το πρωί, με ειδικά φτιαγμένα απο ξυλουργό φτιαράκια,  για να τον δεί ο ήλιος και να στεγνώσει καλά η άμμος και μετά έρχονταν κουτσαίνοντας,  έμπαιναν  και στη θάλασσα στα ρηχά, ακολουθούσε αργό άλλαγμα μαγιώ όπου με την αδελφή μου κρατούσαμε την πετσέτα ώς πρόχειρο παραβάν και έπειτα κάθισμα στο λάκκο, η μιά γιαγιά που έπασχε απο το πόδι της καθιστή στο λάκκο , να τη σκεπάζουμε με καφτή άμμο ώς τη μέση  η δε άλλη , ένα καπέλο σαν σημαδούρα στην άμμο ίσα ίσα να μη σκοντάφτει κανείς επάνω της , ξαπλωμένη , σκεπασμένη ώς το λαιμό. Μετά δε το αμμόλουτρο ξέρετε...όχι μπάνιο, να μη φύγει η ζέστη απο το σώμα . Και να ξερνάει η άμμος σιγά σιγά παντού, στα σεντόνια , στα μωσαικά κριτς κριτς και σκούπιζε καλά την άλλη μέρα , μουρμούριζε η μαμά αλλά τις άντεχε!

Καλοκαίρι και να το  βλέπεις να ξημερώνει  μέσα απο τα στόρια τα κατεβασμένα ώς τη μέση  για να έρχεται η δροσιά του πρωινού.

Καλοκαίρι και παρέα , παραμυθένια,  κορίτσια και  αγόρια.Στο διπλανό διαμέρισμα μια  όμορφη κοπέλα λίγο μεγαλύτερη απο μένα που νοίκιασαν για μια χρονιά , μας έμαθε να κάνουμε λουλουδάκια με χάντρες και χάλκινο συρματάκι. Μαγεία πού έβγαζαν αυτά τα λουλουδάκια, είχα τρελλαθεί να αγοράζω χάντρες , να προσπαθώ να περάσω το συρματάκι δυό και τρείς φορές απο την ίδια σειρά και να γίνεται μια τέλεια τουλίπα.
Καλοκαίρι και ποδήλατα, αναγνωρίζαμε τον καθένα απο το ποδήλατό του οταν το βλέπαμε παρκαρισμένο κάπου, εγώ είχα ένα όμορφο Peugot αγωνιστικό σε πετρόλ χρώμα. Το απόγευμα η παρέα μαζευόταν σιγά σιγά καθώς σουρούπωνε , κουβέντα, έπεφταν ιδέες - να πάμε ως εκεί με τα ποδήλατα, -μαμάαα... θα φύγουμε , φωνάζαμε προς το μπαλκόνι για να μη μας ψάχνουν.
Καλοκαίρι και τιραντέ φορέματα, σουράτα, αεράτα με Χ στη πλάτη , τσόκαρα ξύλινα, ήταν το απαραίτητο πατούμενο της εποχής μου και για τα δύο φύλα. Μπορεί να ήταν βαριά, να έκαναν θόρυβο- ίσως και γι αυτό να μας άρεζαν- τα τσόκαρα ειδικά τα φθαρμένα και σε συγκεκριμένο χρώμα ήταν το σήμα κατατεθέν για τον καθένα μας.

Το κολύμπι με τις ώρες ήταν αχορτασιά για μας και τί άγχος, πώς φαίνομαι με το μαγιώ, ήταν η ηλικία που όλα σου φαίνονταν λίγο παραπάνω στο σώμα σου, η κοιλιά λίγο φουσκώνει, οι γλουτοί λίγο εξέχουν, το χειρότερο ήταν η σύγκριση με τη φιλενάδα  με το όντως τέλειο σώμα, νικημένη για πάντα! Αλλά αυτό δεν σήμαινε οτι η κάθε μία δεν είχε το θαυμαστή της απο την παρέα.

Καλοκαίρι και μπουκάλα ! Εχετε παίξει αυτό το παιχνίδι? Αλλά ξέρετε, με τον όμορφο λίγο αθώο τρόπο που έφερνε δυό χείλη κοντά, έκανε τη καρδιά να χτυπά τόσο γρήγορα παρακολουθώντας πού θα σταθεί το στόμιο του μπουκαλιού, τα μάγουλα κόκκινα και ναί το μπουκάλι δείχνει το σωστό αγόρι και ναί με φιλάει, με φιλάει σημαδεύοντάς με για πάντα! Γιατί αυτό το φιλί έχει τη δική του γωνιά στο αρχείο του μυαλού, δεν είναι ίδιο με κανένα ξανά, το τέλος της παιδικής ηλικίας, το φύσημα στο στήθος του πρώτου έρωτα !

Καλοκαίρι και ντισκοτέκ, μία και μοναδική και εκεί τα πρώτα  μικρά ξενύχτια , μπλούζ που σε φέρνουν κοντά στον άλλο, Pink Floyd, Adamo, Cristofle..., πάρτυ... δεν θα ξεχάσω ένα σπίτι  με κήπο και ιτιές κλαίουσες όπου περάσαμε ονειρεμένα σε ένα πάρτυ.

Καλοκαίρι και φωτιές στην άκροθαλασσιά τα βράδυα , μπροστά στα σπίτια μας, να βλέπουν κι οι μαμάδες αν και όταν η νύχτα ήταν αφέγγαρη δεν έβλεπαν τίποτε. Ολη μέρα μαζεύαμε ξερόκλαδα, καλάμια για να αντέξει ώρα η φωτιά.

Καλοκαίρι και αναμνήσεις για πάντα , ένα δώρο μέσα στη καρδιά, εγώ το έχω στη δική μου , εύχομαι όλοι οι άνθρωποι και τα παιδιά του σήμερα να κρατήσουν μέσα τους τόσο καθαρές , γλυκιές αναμνήσεις, συντροφιά για όλα τα χρόνια τους μέχρι να γεράσουν !

Καλό καλοκαίρι !

 

Μπρατσάκια πήρες;

Κορίτσια πάμε για μπάνιο, αφήστε για λίγο τις σκοτούρες ,έστω και για λίγες ώρες και πάμε να βουτήξουμε μήπως καθαρίσει λίγο το μυαλό μας. Τριγυρνάω όλες αυτές τις μέρες στα μπλόγκ σας και σας διαβάζω και χαίρομαι που γνώρισα τόσες ενδιαφέρουσες προσωπικότητες , αυτή η ξεμυαλίστρα οθόνη δεν με αφήνει να τελειώσω το σίδερό μου που μαζεύτηκε βουνό, με κάνει να αγανακτώ όταν με ρωτάνε κάτι και μου αποσπούν τη προσοχή θαρρείς διαβάζω για πανελλήνιες  και λίγο αρπάζει και το φαί μου συχνά πυκνά, δεν το κρύβω ( μα πότε προλαβαίνει και μαυρίζει αυτό το κρεμμύδι?). 

Καθώς βρίσκομαι σε προσωρινή  αποχή απο  χειροτεχνίες και πλεξίματα λόγω αυχένα θα σας δείξω αργότερα τις δημιουργίες μου.

Πάρτε μια γεύση απο Σιθωνία το μεσαίο πανέμορφο πόδι της Χαλκιδικής και βυθιστείτε στο γαλάζιο της!

Ο Αθως όπως φαίνεται απο τη μύτη του ποδιού της Σιθωνίας , απο ψηλά ακριβώς πριν κατεβείς στο Καλαμίτσι, τόσο καθαρά να βλέπεις το απέναντι πόδι!

Τα βραχάκια της Τορώνης , όπου μας αρέσει να κολυμπάμε, τόσο κρυσταλλένια νερά!

 

 Η είσοδος στο Πόρτο Κουφό, ζωγραφιστό λιμανάκι!

 Τορώνη !

Το κτίριο του λιμενικού στο Πόρτο Κουφό, πόσο θα ήθελα ένα τέτοιο παλιό σπίτι!

Ο καθαρός βυθός που σταφταλίζει!

Οι κατσικούλες μου αρέσουν πάρα πολύ τόσο που όταν φράζουν το δρόμο κατεβαίνω , τις φωτογραφίζω και τις χαζεύω στη κυριολεξία.

Η λίμνη του Πόρτο Κουφό, μιά λιμνούλα ακριβώς δίπλα στο λιμανάκι, παραμυθένια κι αυτή!

Αυτά τα γαλάζια νερά μαγεύουν , βουτάς και τα αφήνεις όλα πίσω για λίγο, μήπως λύνονται ποτέ όλα?  

Καλό καλοκαίρι και δροσερές βουτιές σε όλες!

Δείξε μου τη κούπα σου να σου πώ ποιός είσαι!

Τα καφέ ζουζούνια  κάνουν αυτο τον διαγωνισμό για κούπες, έτρεξα κι εγώ γρήφορα γρήγορα, φωτογράφισα και ορίστε η κούπα μου, να μη λείπει, Είμαι κι εγώ σαν τη Χριστίνα απο τις νεραιδοδημιουργίες ρομαντική. Σύντομη ανάρτηση και τρέχω να ψηφίσω και εγώ τις άλλες κούπες της μπλογκοπαρέας που απο ότι είδα είναι τρελλούτσικες...
Καλή εβδομάδα, δεν ακούω μπουμπουνητά πιά, θα αρχίσει το καλοκαιράκι και θα βάλω τα καινούργια καλύματα στις πολυθρόνες της βεράντας μου τα οποία μόλις τα ράψω θα σας τα δείξω.
Πολλά φιλιά , να περνάτε καλά!

Vintage και πάλι Vintage!

H Λίνα απο το horiseirmo.blogspot.gr μας κάλεσε να ψάξουμε στις ντουλάπες και να βρούμε παλιά αντικείμενα, ρούχα άλλων εποχών,  που σώθηκαν απο το πέταμα...ωραία αναζήτηση που σε κάνει να ξεθάβεις πράγματα όπως αυτό το ραδιόφωνο , το παλιό του σπιτιού μας  που παλιά το είχα κάπου στο σαλόνι, μετά η κούραση του ξεσκονίσματος με έκανε να το καταχωνιάσω κάπου αλλά τελικά το βρήκα στο δωμάτιο του γιού μου όπου έχει μαζέψει κι αυτός διάφορα...

Τη λάμπα λαδιού την είχα αγοράσει εγώ απο κάποιο παλαιοπωλείο, δεν είναι οικογενειακή αλλά για μένα  είναι αγαπημένη! Απο τα πράγματα του παρελθόντος μου αρέσουν πολύ και αυτά των αρχοντικών , τα ωραία σερβίτσια, οι πορσελάνες, πάρα πολύ οι κομόντες, οι συρταριέρες, για παράδειγμα υπάρχει ένα είδος συρταριέρας με 7 φαρδιά και μακριά συρτάρια που αν θυμάμαι καλά την λένε κάτι σαν εβδομαδιαία γιατι το νοικοκυριό τους ήταν να έχουν πράγματα σε κάθε συρτάρι για κάθε μέρα της εβδομάδας, τί ωραία νοικοκυρίστικη οργάνωση! Αυτό  αφορούσε βέβαια πλούσια σπίτια, ήθελα πολύ να αγοράσω μια τέτοια συρταριέρα αντίκα αλλά δεν τα κατάφερα. Μου αρέσουν όμως επίσης το ίδιο και τα αντικείμενα τα χρηστικά οι παλιές χάλκινες κατσαρόλες, οι μαστραπάδες που είχαν ο παππούς και η γιαγιά μου του μπαμπά μου οι γονείς που ήταν βλάχοι, μαστραπάδες είναι τα ποτήρια απο εμαγιέ με χερούλι, εκεί έπιναν το πρωινό τους γάλα , αυτό το ποτήρι τα άφηνες και στη σόμπα πάνω τη μασίνα δηλαδή τη ξυλόσομπα και έμενε ζεστό το γάλα. Μου αρέσουν όλα τα σκεύη σχετικά με το γάλα , τις αγελάδες, οι μεγάλες καρδάρες που τώρα φυτεύουμε λουλούδια μέσα, τα ταψιά τα παλιά, τα τάσια κάτι χάλκινα λεκανάκια όπου έπλεναν ότι ήθελαν , αυτό πριν τα πλαστικά και πολλλα άλλα που τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ.

Αυτό το σίδερο το έχω αγοράσει επίσης απο παλιατζίδικα, και έλεγα οτι θα το περιποιηθώ λίγο 
αλλά ακόμη δεν το έκανα τίποτε και ίσως δεν πρεπει μη το χαλάσω.

Αυτή η λάμπα είναι αρκετά παλιά , είναι απο το σπίτι της πεθεράς μου.

Αυτά κατόρθωσα να βρώ με μια γύρα, δεν πήγα στης μαμάς μου να ψαχουλέψω, όταν το κάνω θα σας δείξω ότι βρώ κι εκεί, πολλά φιλιά απο εμένα, κρατήστε ότι παλιό των μαμάδων σας ακόμη κι αυτά που τώρα δεν σας αρέσουν, ποτέ δεν ξέρετε, τα γούστα μας αλλαζουν όταν είμαστε μικρές τα υποτιμούμε λίγο ίσως αλλα όσο μεγαλώνουμε τα βλέπουμε με άλλο μάτι .

Θα κλείσω με μια φωτογραφία παλιά, είναι οικογενειακή του άντρα μου και επειδή φωτογράφισα το παλιό σπίτι πρόσφατα τώρα που οι γονείς του δεν υπάρχουν πιά, τη θεώρησα vintage κι αυτή, το παλιό στύλ του ποζαρίσματος όλης της οικογένειας, κι έτσι  σας τη δείχνω.

Μάρτιος

Καλώς μας ήρθε ο Μάρτιος!

Ο μήνας της Ανοιξης εύχομαι να έρθει παντού, μέσα μας και έξω μας,  στα υλικά μας και στα πνευματικά μας. Μυρίζει ήδη Πάσχα, η Καθαρά Δευτέρα μας βάζει στο πνεύμα της μεγάλης γιορτής, συνταγές σαρακοστιανές παντού σε περιοδικά, τηλεόραση, μαγειρέψτε λοιπόν ακόμη κι αν δεν νηστεύετε παραλλαγές των οσπρίων και των λαχανικών για αλλαγή.

Οσο για πλεξίματα, ραψίματα, όρεξη να έχετε! Πρέπει να καθαρίσω το σπίτι για Πάσχα , ειδικά την κουζίνα, όοοολα τα ντουλάπια, όοοολα  τα συρτάρια να λάμψει, έξω τις βεράντες , την αυλή μόλις φτιάξει   λίγο ο καιρός , με βλέπω με τενοντίτιδα πάλι. Και  τα θέλω τα χέρια μου, πώς θα πλέξω? Εχω τόσα σχέδια, για καλοκαιρινές τσάντες, για καλάθια με βελονάκι και άλλα πολλά.

Λοιπόν καλή διάθεση, τον καφέ δίπλα μας και  στη αγαπημένη μας γωνία στον καναπέ και καλή δουλειά!

Θέλω να καλωσορίσω τα νέα κορίτσια στη παρέα την Μαρίνα, τη Sofia , τη Αννα, τη tante Kiki, τη Χrysa , τη Linaaaap, τις τρείς φίλες της Περι καλλιτεχνίας ο λόγος!

Μια χειμωνιάτικη μέρα στη Χαλκιδική

Τελευταία μέρα του Φλεβάρη κι εγώ πήγα ως τη κοντινή Χαλκιδική για μια δουλειά. Οποιος κι αν είναι ο σκοπός ενός μικρού ταξιδιού, μόλις το αυτοκίνητο βγεί απ' τη πόλη και αρχίσεις να διασχίζεις επαρχιακό δρόμο η φύση γύρω σου σε κάνει να νοιώθεις ότι πηγαίνεις εκδρομή, μια ωραία συννεφιασμένη χειμωνιάτικη μέρα.

 Το χειμώνα, το τοπίο που είναι σε μας τόσο οικείο σαν καλοκαιρινό νομίζω ότι είναι πιο γοητευτικό. Υγρασία σ' όλες τις πρασινάδες απο τη χτεσινή βροχή, μουλιασμένα τα χορτάρια που ξεπετιούνται στις άκρες των ήδη πράσινων σταροχώραφων και πάνω τους τα πρώτα χρώματα, πορτοκαλί λουλουδάκια που τρύπωσαν θαλερά.

  Οι ελιές κάτω σε μια πράσινη πλαγιά, ξαλαφρωμένες απ' το φορτίο τους και έτοιμες να δυναμώσουν νέους καρπούς. Συγκινούμαι πραγματικά μ' αυτά τα δένδρα, λέω Ελλάδα, χαρακτηριστικό δένδρο δικό μας. Απερίφραχτα κτήματα, ελιές σε κάθε στροφή σαν να σου χαρίζουν τα δώρα τους, και μόνο να τις βλέπεις... δεν ξέρω , μάλλον θα ήθελα να έχω έναν ελαιώνα.

Πιο πέρα ένας γκρίζος θάμνος, γεμάτος ξερόκλαδα, τί θα ξεφυτρώσει άραγε σε λίγο απ' αυτόν?  Κι όμως, παραδίπλα σ'ένα χαντάκι στην άκρη του χωματόδρομου μια πρασινάδα γεμάτη με κόκκινες παπαρούνες και κίτρινα μικρά αγριολούλουδα. 

Στη φωτογραφία τα κίτρινα λουλούδια φαίνονται σαν η λήψη να έγινε μια ηλιόλουστη μέρα κι όμως ήταν σήμερα που ψιλόβρεχε κι αυτά είναι σαν να αντανακλούν τη κιτρινάδα τους γύρω. Περπάτησα σε ένα χωράφι, λασπώθηκα, κρύωσα, γύρισα γρήγορα στη ζέστη του αυτοκινήτου αλλά αν είχα χρόνο και κατάλληλα παπούτσια θα έκανα σίγουρα μια βόλτα μεγαλύτερη σ' εκείνα τα χωράφια, την επόμενη φορά...