Ββ.....Ββ... ο βορηάς !!!!

Είμαστε πιά σε χριστουγεννιάτικη διάθεση και αυτό το Σαββατοκύριακο θα είναι μάλλον ....του στολίσματος. 
Το  δένδρο που περιμένει ένα ολόκληρο χρόνο καλά φυλαγμένο μέσα στη κούτα του θα βγεί, επιτέλους ήρθε η ώρα του. Ολα τα χρόνια όσο κουρασμένη κι αν ήμουν δεν βαρυγκομούσα γι αυτή τη δουλειά παρόλο που για να φτάσεις στο ευχάριστο μέρος του στολίσματος πρέπει να περάσεις πρώτα απο το δύσκολο κουβάλημα και το στήσιμο του δένδρου αλλά ακόμη κι αυτό αν το κάνεις διασκεδαστικό , με μουσική , ένα ωραίο ζεστό τσάι ή καφέ τότε περνάει ευχάριστα.

Τα στολίδια θα βγούν κι αυτά απο τα κουτιά τους προσεκτικά γιατί είναι εύθραυστα και τα προσέχω πάντα πολύ όταν τα μαζεύω να μη σπάσουν και με το καλό ή πρώτα ο Θεός όπως λέει και ο μπαμπάς μου θα φτιάξουμε όμορφο το σπίτι για τη μεγάλη γιορτή της γέννησης του Χριστού που το μήνυμά της είναι τόσο γλυκό και ζεστό και γι αυτό εμπνέει όλο το κόσμο !

Αυτό το τσαντάκι θα το γεμίσω κουκουνάρια που δεν βρήκα ακόμη χρόνο να μαζέψω , είναι εύκολο στο πλέξιμό του και μου άρεσε αυτό το σχέδιο δανδέλας που έχει , του έβαλα και μπόλικες απο τις καρώ μου κορδέλες και χαμογελαστά μπρούντζινα αστεράκια και ελλείψει κουκουναριών το γέμισα μαλλιά για να σταθεί και να το φωτογραφίσω σωστά.

Να και το βιντεάκι για την χριστουγεννιάτικη τσαντούλα!

Τα καλτσάκια βγήκαν και σε χριστουγεννιάτικη έκδοση !!

Και τα πολύχρωμα καλτσάκια μου στολισμένα με τα φιογκάκια τους !

Την Κυριακή αλλάζει ο μήνας και μπάινει ο Δεκέμβρης ο πρώτος μήνας του χειμώνα και τα κρύα είναι μπροστά μας.....Ββ....Ββ...ο βορηάς....Ββ.......έκανε με βοή...... που έγραφε και στα παλιά αναγνωστικά που τα έχει πάρει όλα η μαμά μου με την εφημερίδα και όταν πάω σπίτι της για καφέ τα ξεφυλλίζω, είναι τόσο όμορφα όλα εκεί μέσα ....είναι τα μικράτα μας ....οι αναμνήσεις μας 

Με αυτή τη νοσταλγία των παλιών σπιτικών της Ελλάδας , το γιορτασμό με όλη την οικογένεια μαζί τηρώντας τις παραδόσεις μας σας αφήνω και εύχομαι αυτή τη γλύκα να τη νοιώσουμε όλοι σε αυτές τις γιορτές !

Τα αστέρια λάμπουν απο πάνω μας !!

Ψάχνοντας τίτλο για το σημερινό θέμα μου που είναι κάποια αστεράκια που έπλεξα μου ήρθε στο μυαλό αυτό το παλιό τραγούδι ....stars shining above us .... που είναι το...
 Dream a little dream of me ..και έτσι βρήκα το ρομαντικό τίτλο μου.

Αχ ...πλησιάζουν οι γιορτές και λίγο λίγο ο κόσμος αρχίζει να στολίζει, σήμερα στη βραδυνή μου πεζοπορία που συνήθως κάνω κατά τις 7 με 8 το βράδυ είδα τα πρώτα λαμπάκια σε κήπο και σε άλλο σπίτι το πρώτο χριστουγεννιάτικο  δένδρο, λιτό μόνο με άσπρα λαμπάκια που έδινε τόσο γλυκιά αίσθηση καθώς φαινόταν σαν κόσμημα , μπροστά σε ένα παράθυρο.

Περπατώντας το βράδυ πάντα το μάτι μου πηγαίνει στα φωτισμένα παράθυρα όχι απο περιέργεια κακή αλλά μου είναι ευχάριστο να ρίχνω μιά κλεφτή ματιά σε σπίτια....μια παλιά μονοκατοικία είχε τον κήπο της με όλα τα φώτα αναμμένα και ξέρετε πόσο σπανίζει αυτό σαν θέαμα ήταν σαν να είχαν γιορτή , πιο κεί ένας όμορφος πολύ μικρός κηπάκος με νάνους και χελωνίτσες που μαρτυρούν μιά μαμά που φτιάχνει παραμυθένιο τον κήπο για τα μικρά της ....

   Η  αναμονή της μεγάλης γιορτής ......νομίζω πως η αναμονή , η προετοιμασία του σπιτιού, το καθάρισμά του μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους παρά την κούραση .
Την περασμένη βδομάδα έβαψα τη κουζίνα ...ναι....μόνη μου  ηταν στο μυαλό μου καιρό και δεν τόχω και πολύ να πάρω την απόφαση , μου αρέσει η ανεξαρτησία που μου δίνει το ότι μπορω να το κάνω εγω . Ελαμψε λοιπόν το εκρού ξαναέγινε εκρού γιατί απο την καντήλα είχε μαυρίσει σε κάποια σημεία και όλο αυτό έπρεπε να γίνει για να μπορέσω επιτέλους να κρεμάσω τις νέες κουρτίνες που έραψα απο  τί άλλο? Καρώ κοκκινοπράσινο ύφασμα για τα δύο ριντό στις άκρες και κόκκινομπορντώ πακέτα στα παράθυρα .Οι σκοτεινές μέρες δεν μου επέτρεψαν να τις φωτογραφίσω σωστά αλλά μόλις μπορέσω θα το κάνω.

Τα κουτιά μου επιστρατεύτηκαν για να κεντήσω πούλιες και να ράψω κορδέλες στα αστεράκια και μια κομόντα μου έγινε πρόχειρο εργαστήρι στο σαλόνι...

   Το σχέδιο των αστεριών είναι πολύ εύκολο και επειδή έχω φτιάξει βιντεάκι δεν θα το γράψω.

Οι μέρες περνάνε γρήγορα και τα σχέδια είναι πολλά ακόμη μέσα στο μυαλό μου , δεν ξερω τί θα προλάβω αλλά ξέρω ότι όσο το μυαλό γεννά πράγματα και η φαντασία δουλεύει είμαστε καλά.

Καλό Σαββατοκύριακο , ορίστε σας βρήκα και δουλειά όσες πλέκετε!
Στα blog της γειτονιάς έχει πανέμορφες ιδέες για να φτιάξει κανείς χίλιες δυό κατασκευές , πολύ καλύτερη βόλτα  απο ότι στα μαγαζιά, μπράβο σε όλες τις δημιουργικές φιλενάδες ...πια του μπλογκόκοσμου !!!

Ποιός θα γεμίσει τις καλτσούλες μου φέτος ?

Πλέκω και έχω πολλά και δύσκολα να ζητήσω απο τον Αγιο-Βασίλη φέτος!!!
Και ποιόν να πρωτοακούσει ο Αγιος?

 







Λοιπόν η λίστα μου 

Αγιέ μου βάλε σε αυτές τις όμορφες καλτσούλες ηρεμία μυαλού έτσι μπόλικη μπόλικη μην τη τσιγκουνευτείς ....και αντοχή ...και αυτή μπόλικη και μυαλού παρακαλώ και σώματος......και χαρά και αυτη νάναι μπόλικη και για μένα και για όλο το κόσμο ή όπως έλεγε η γιαγια μου να λέμε στις προσευχές μας πρώτα για όλο το κόσμο και μετά για μάς !!!

Αυτά ....εγώ είμαι έτοιμη απο τώρα , οι κάλτσες θα παραμείνουν στο τζάκι ώς τη Πρωτοχρονιά να είναι κοντά και μόλις κατέβει απο τη καμινάδα να μην παιδεύεται και ψάχνει πού να αφήσει τα δώρα του.....

Οι φίλες ολες που έγραψαν τις όμορφες γκρινιαροιστορίες παρακαλώ να μου στείλουν με μέιλ τις διευθύνσεις τους για να στείλω καλτσούλες σαν δώρο αφού το είχα τάξει!

Αν θέλετε να πλέξετε και σείς ορίστε το σχέδιο

 Πάρτε ότι νήματα σας περίσεψαν και βελονάκι 3,5 ή 4 

Πλέξτε 4 αλυσίδες και ενώστε να κάνετε κλυκλο με ένα βουβό στην πρώτη αλυσίδα, πλέκουμε κυκλικά
1  γύρος    Πλέξτε 10 άρριχτα γαιτανάκια μέσα στο κύκλο
2    γύρος   Πλέξτε 2 άρριχτα γαιτανάκια σε καθένα απο τα άρριχτα του πρώτου γύρου ( 20 άρριχτα )
3 γύρος  - 11 γύρος    πλέξτε 20 άρριχτα γαιτανάκια, βάλτε ένα σημάδι στην αρχή για να ξέρετε πού αρχίζει και πού τελειώνει ο κύκλος .
Αυτό ήταν το πρώτο μέρος της κάλτσας , αρχίζουμε απο τα δάχτυλα , συνεχίζουμε πλέκοντας δεν κόβουμε το νήμα

Δεύτερο μέρος - η φτέρνα της κάλτσας
12 γύρος  -  πλέξτε 10 άρριχτα γαιτανάκια , έτσι πλέκετε τα μισά άριχτα και τα άλλα μισά τα αφήνετε άπλεκτα, συνεχίζετε έτσι πλέκοντας 10 άρριχτα γαιτανάκια για 6 γύρους ώς το γύρο 17
διπλώνεις στα δύο αυτό το κομμάτι των 10 άρριχτων και  ράβεις το μέρος που σχηματίζει τη φτέρνα , δείτε το βιντεακι για να καταλάβετε, αυτό είναι το ροζ χρώμα που σχηματίζει τη φτέρνα και ράβεται

Τρίτο μέρος  Το ψηλό μέρος της κάλτσας , είναι αυτό το τυρκουάζ χρώμα που αρχίζει μετά το ροζ και πλέκεις κυκλικά πάλι ώς επάνω
18 γύρος-    Βάζετε νήμα πίσω εκεί που ράψατα τη φτέρνα και πλέξτε 22 άρριχτα γαιτανάκια στο σύνολο, (  6 άρριχτα στο ροζ κομμάτι της φτέρνας , 10 άρριχτα στο κίτρινο κομμάτι και 6 άρριχτα στο άλλο ροζ κομμάτι και έτσι κλεινει ο 18 γύρος 
Τώρα πλέξτε όσους γύρους θέλετε ακόμη , εγώ  έπλεξα 16 γύρους , απο 22 πάντα άρριχτα γαιτανάκια΄, στο τέλος πλέξτε 17 αλυσίδες στον αέρα και κλειστε με ένα βουβό γαιτανάκι και αυτό είναι το κρεμασταράκι σας

Εδώ περιγράφω το σχέδιο σαν μονόχρωμο, αν θέλετε αλλάζετε χρώμα κάθε 2 σειρές για να πλέξετε την πολύ πολύχρωμη καλτσούλα  ή μοιράστε το πρώτο μέρος στα δύο , το δεύτερο μέρος άλλο χρώμα και το τρίτο μέρος σε τρία χρώματα. 

Καλή επιτυχία , εύχομαι οι κάλτσες σας φέτος να γεμίσουν με τα δώρα που ονειρεύεστε !!!

Χριστούγεννα ,έεεε....δεν είναι και τόσο μακριά !

 Οκτώβρης εεε... τότε εντάξει μπορώ να δείξω τα μικρά δενδράκια μου για τα Χριστούγεννα  γιατί  αν θέλει κάποιος να κάνει πολλά πρέπει να αρχίσει απο τώρα για να τα κάνει με το πάσο του!

Αν χαλαλίζω για κάτι το κρύο και τον χειμώνα είναι για τα Χριστούγεννα που ότι και να γίνει δεν χάνω το κέφι μου! Τι κρύο έβγαλε, τι βροχές , τι σκοτάδια νωρίς νωρίς εκει που είχαμε συνηθίσει ήλιο μεχρι αργά το απόγευμα, εγώ αντιστέκομαι και προσαρμόζομαι.

Απο τώρα λοιπόν έχω αρχίσει να φτιάχνω πραγματάκια και απο τα πρώτα είναι αυτά τα πλεκτά δενδράκια , όσα έφτιαξα τα πήγα στο Tea για τη Λάμψη και τώρα ξαναπλέκω για μένα , για φίλους να τα χαρίσω .

Εχω βάλει και  αρωματικά που μαζεύω και ξηραίνω μόνη μου  σε σακκουλάκια έτοιμα για δωράκια, μοσχομυριστά φύλλα δάφνης, δυόσμο, θυμάρι,μέντα, φασκόμηλο, λεβάντα που την αγαπώ πολύ...

Εδώ είναι αστόλιστα , πλέκεις δύο δενδράκια , τα ενώνεις ράβοντας με το ίδιο νήμα με χοντρή βελόνα και πριν τα κλελισεις εντελώς , τα γεμίζεις με γέμισμα μαξιλαριού και νάτα τα μαξιλαρένια δενδράκια , απο κεί και πέρα αφήνεις τη φαντασία σου να δουλέψει και βάζεις πάνω τους ότι σου αρέσει!

Το σχέδιο είναι πολύ εύκολο , πλέκεται με βελόνες χοντρές νούμερο 6 ή 7 και ακρυλικό χοντρό νήμα για να φτουράει.

Βάλτε 18 θηλειές στη βελόνα.

Σειρά 1- Πλέξτε όλο καλούς πόντους

Σειρά 2- Πλέξτε όλο ανάποδους πόντους

Σειρά 3- Πλέξτε το πρώτο πόντο καλό, μειώστε ένα πόντο ώς εξής,( πάρτε τους επόμενους δύο πόντους,  ένα ένα πόντο σαν καλούς απο την αριστερή βελόνα σας στη δεξιά άπλεκτους, μετά ξαναπάρτε τους έναν έναν στην αριστερή σας βελόνα πάλι άπλεκτους, μετά μπείτε απο την πίσω πλευρά , πάρτε τους και τους δύο μαζί και πλέξτε τους σαν καλό πόντο ), πλέξτε μέχρι τους 3 τελευταίους πόντους καλή πλέξη και μειώστε ένα πόντο ώς εξής ,( πλέξτε τους 2 επόμενους πόντους μαζί σαν καλό πόντο ) , πλέξτε τον τελευταίο πόντο καλό.

Σειρά 4-  Πλέξτε όλους τους πόντους ανάποδους

Επαναλάβετε τις 4 αυτές σειρές μέχρι να έχετε 4 πόντους στη βελόνα σας

Επόμενη σειρά - Πλέξτε και τους 4 πόντους ανάποδους

Επόμενη σειρά- Πλέξτε μειώνοντας τους 2 πρώτους όπως μειώσατε στην αρχη της σειράς 3 και τους 2 τελευταίους όπως μειώσατε στο τέλος της σειράς 3 (έχετε 2 πόντους τώρα)

Τελευταία σειρά- Πλέξτε τους 2 τελευταίους πόντους μαζί ανάποδα , ετσι έχετε 1 πόντο , τελειώσατε , βγάλτε το νήμα απο τον τελευταίο πόντο , το ένα δενδρακι σας είναι έτοιμο.
Μπορείτε να δείτε το βιντεάκι για βοήθεια .

Σας φιλώ γλυκά και εύχομαι σε όλους καλό και ζεστό Οκτώβρη και μέσα μας και έξω μας....

«Ο Αμερικάνος»

Απόσπασμα από το χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Νικηφόρος Λύτρας, Κάλαντα (1872)

...........
 Αλλ'  ιδού εισήλθε μετ' ολίγον κι εκείνος, όστις ήτο το αντικείμενο του διαλογισμού του. Διηυθύνθη εις το λογιστήριον, διέταξε ρούμι, κι έριψεν αργυρούν σελίνιον επι του κασσιτέρου του λογιστηρίου. Ο Μπέρδες το έλαβε.

-Πόσα πάει αυτό.

Ο Αμερικάνος έκαμε χειρονομίαν αδιαφορίας και είπε΄

-Δεν γνωρίζω του τόπου μονέδα εγώ.

-Αυτό δεν είναι σύμφωνο με τη μονέδα μας, και δεν περνάει, είπεν ο κάπηλος. Αν θέλετε, να σας το πάρω για δραχμή.

-Αι ντόντ κέαρ, εμορμύρισεν ο Αμερικάνος. Και είτα ελληνιστί είπε

-Δε με μέλει εμένα αυτό.

Ο Μπέρδες του επέστρεψεν ενενήντα πέντε λεπτά.

Εν τούτοις ο Βαγγέλης ο Παχούμης δεν έπαυσε να κοιτάζη τον άγνωστον. Την στιγμήν εκείνην εστράφη προς τους εν τω καπηλείω και είπε μεγαλοφώνως

-Βρέ παιδιά, θυμάστε, κανένας απο εσάς, το Γιάννη τ' μπαρμπα-Στάθη τ' Μοθωνιού, που λείπει στην Αμέρικα εδώ κι' είκοσι χρόνια

Ακούσας το όνομα τούτο ο ξένος ανεσκίρτησε και εστράφη άκων προς τον λαλούντα. Εν τούτοις εκρατήθη, προσεπάθησε να δείξει αδιαφορίαν, κι' ελθών εκάθισε παρά τινα γωνίαν του καπηλείου. Ηναψε πούρον κι' εκάπνιζεν.

Ουδείς απήντησεν εις την ερώτησην του αχθοφόρου, ής η υποκεκρυμμένη έννοια ελάνθανε πάντας.

Ο Βαγγέλης εξηκολούθησε

-Πού να θυμάστε σείς Είσθε όλοι μικρότεροί μου. Εξόν απ' τον μπαρμπα-Τριαντάφυλλο, που δεν είναι ντόπιος, κι' εγώ κοντεύω τώρα να σαραντίσω. Ημουν ώς δεκαοχτώ χρονών, όταν εξενιτεύτηκε ο γυιός του Μοθωνιού, κι' εκείνος τότε θα ήτον ώς εικοσιπέντε. Μα μου φαίνεται, να τον έβλεπα τώρα-δά, θα τον εγνώριζα. Απέθαναν με τον καυμό του Γιάννη τους, κι ο καημένος ο μπαρμπα-Στάθης κι' η γυναίκα του, Θεός σχωρέσ' τους! Και το σπιτάκι τους απόμεινε ρείπιο και χάλασμα, με δύο μισούς τοίχους εδώ παραπάνω, στής εκκλησιάς το μαχαλά, και μ' ένα μαύρο βαθούλωμα στη γωνιά που ήτον ένα καιρό η παραστιά τους. Και ο γυιός τους έρριξε πέτρα πίσω του. Μα πόσος κόσμος χάνεται, ώς τόσο, και στην Αμέρικα! Ξέρετε πού ήταν και αρραβωνιασμένος

-Και ποιά είχε ηρώτησε μετ' αδιαφορίας ο κλήτωρ της δημαρχίας, αρχηγός της πολιτοφυλακής της νυκτός.

Ο ξένος ήκουε μετά βαθυτάτης προσοχής, αλλ' εφυλάττετο να στρέψη βλέμμα πρός τον λαλούντα.

-Είχε το Μελαχρώ της θειά-Κυρατσώς της Μιχάλαινας. Και σαν έφυγε και απέρασαν

δυό-τρία χρόνια, την εγύρεψαν πολλοί, γιατί το κορίτσι είχε χάρες κι' εμορφιές, και τιμημένη ήτον, και μορφοδούλα, η μόνη κεντήστρα του χωριού μας, και προικιά είχε καλά. Μα το Μελαχρώ δε θέλησε κανέναν, όσο που απέρασαν τα χρόνια κι' έγινε κι αυτή γεροντοκόριτσο. Και με το άχ και βάχ, αδυνάτισε τώρα κι' εχλώμιανε, μα 'ως τόσο, όταν η γυναίκα έχη καλό σκαρί, δύσκολα γεράζει. Ακόμα το λέει, βρέ παιδιά, θα είναι παραπάν' απο τριανταπέντε και φαίνεται να είναι ώς εικοσιπέντε. Έτυχε μια μέρα να την ιδώ, που τους κουβάλησα ένα σακκί αλεύρι, όσο την κοιτάζης, τόσο νοστιμίζει!

-Ελα, άφ' σέ τα αυτά, Βαγγέλη,είπεν αυστηρώς ο κλήτωρ της δημαρχίας, δεν πάει στα μαγαζιά μέσα να λέμε για φαμίλιες και για κορίτσια.

-Εχεις δίκιο, μπαρμπα-Τριαντάφυλλε, είπεν ο αχθοφόρος, μα δεν το είπα για κακό...

Η όψις του Αμερικάνου εφαιδρύνθη, και ακτίς ευτυχίας, διαπεράσασα το επίχρισμα εκείνο και την οιονεί προσωπίδα, περί ής είπομεν εν αρχή, ηγλάισε το πρόσωπόν του.

Ο μπαρμπα-Τριαντάφυλλος με τον χωροφύλακα και τους δύο πολίτας φρουρούς, με τα τουφέκιά των ηγέρθη και είπεν αποτεινόμενος προς τον κάπηλον¨

-Ελα, κάμε γλήγορα, Δημήτρη, κάμετε φρόνιμα, αφήστε τους χορούς και τα τραγούδια, παιδιά, δεν είναι απόκριες. Τι μέρα ξημερώνει αύριο? Κλείσε γλήγορα,  Δημήτρη, να κοιμηθούν ο κόσμος, θα σηκωθούν τις δύο απ' τα μεσάνυχτα να παν στην εκκλησιά. Και ο κύριος έχει μέρος να κοιμηθεί τάχα? Ηρώτησε δείξας τον Αμερικάνον.

-Εννοια σ', μπαρμπα-Τριαντάφυλλε, είπεν ο Βαγγέλης, του είπε ο μπαρμπ'-Αναγνώστης ο καφετζής να πάη στον καφενέ του να πλαγιάση. Μα μη σε μέλει ώς τόσο για τον κύριο ,προσέθηκε παίξας την ματιά εις τον κλήτορα, αν θέλη μέρος να κοιμηθεί έχει και παραέχει.

-Τι τρέχει? Ηρώτησε μυστηριωδώς ο κλήτωρ.

-Είναι απο δώ, ντόπιος, του είπεν εις το ούς ο Παχούμης.

-Και πώς το ξέρεις?

-Ειχα δεν είχα, τον γνώρισα.

-Και ποιός είναι?

-Εκείνος που σας έλεγα πριν, ο Γιάννης τ' μπαρμπα-Στάθη τ' Μοθωνιού. Οταν ήρθες κι αποκαταστάθηκες εδώ του λόγου σου, ήτον φευγάτος, και γι' αυτό δεν τον θυμάσαι. Μα τον τον πατέρα του, τον μπαρμπα-Στάθη, τον έφτασες, θαρρώ.

-Τον έφτασα. Κάμε γλήγορα , Δημήτρη, επανέλαβε μεγαλοφώνως ο κλήτωρ, κι' εξήλθεν.

  Οι δύο συναχθοφόροι του Βαγγέλη είχαν παύσει το άσμα και την όρχησιν, και ητοιμάζοντο ν' απέλθωσιν. Αλλ' αίφνης ο Βαγγέλης, ελθών πλησίον του Αμερικάνου, του λέγει ταπεινή τη φωνή

-Τι μ' δίνεις, αφεντικό, να πάω να πάρω τα σ' χαρίκια?

Ο ξένος δεν έβαλε την χείρα εις την τσέπην. Αλλά μεταξύ του αντίχειρος, του λιχανού και του μέσου της δεξιάς ευρέθη κρατών μίαν αγγλικήν λίραν. Την έρριψεν πάραυτα εις την παλάμην του Βαγγέλη με τόσην προθυμίαν και χαράν, ώς να ήτον ο λαμβάνων και όχι ο δίδων.

Οταν οι γείτονες της θειά-Κυρατσώς της Μιχάλαινας εξύπνησαν μετά τα μεσάνυκτα δια να υπάγουν εις την εκκλησίαν, της οποίας οι κώδωνες εκλάγγαζον θορυβωδώς, πόσον εξεπλάγησαν ιδόντες την οικίαν της πτωχής χήρας, εκεί όπου δεν εδέχοντο τα παιδία να τραγουδήσουν τα Χριστούγεννα, αλλά τα απέπεμπον με τας φράσεις, -δεν έχουμε κανένα και - τί θα τραγουδήστε απο μας?-, κατάφωτον, με όλα τα παραθυρόφυλλα ανοικτά, με τας υέλους απαστραπτούσας, με την θύραν συχνά ανοιγοκλειομένην, με δύο φανάρια ανηρτημένα εις τον εξώστην, με ελαφρώς διερχομένας σκιάς, με χαρμοσύνους φωνάς και θορύβους. Τι τρέχει? Τι συμβαίνει? Δεν ήργησαν να πληροφορηθώσιν. Οσοι δεν το έμαθαν εις την γειτονιάν, το έμαθαν εις την εκκλησίαν, το έμαθαν απο τους επανελθόντας οίκαδε την αυγήν, μετά την απόλυσιν της θείας λειτουργίας.

Ο ξενιτευμένος γαμβρός, ο απο εικοσαετίας απών, ο απο δεκαετίας μη επιστείλας, ο απο δεκαετίας μη αφήσας ίχνη, ο μη συναντήσας που πατριώτην, ο μη ομιλήσας απο δεκαπενταετίας ελληνιστί, είχε γυρίσει πολλά μέρη εις τον Νέον Κόσμον, είχε εργασθή ώς υπεργολάβος εις μεταλλεία και ως επιστάτης εις φυτείας, κι' επανήλθε με χιλιάδας τινάς ταλλήρων εις τον τόπον της γεννήσεώς του, όπου επανεύρεν ηλικιωθείσαν, αλλ' ακμαίαν ακόμη, την πιστήν του μνηστήν.

Εν μόνον είχε μάθει, πρό δεκαπέντε ετών, τον θάνατο των γονέων του. Περί της μνηστής του είχε σχεδόν πεποίθησιν, ότι θα είχεν υπανδρευθή προ πολλού, εν τούτοις διετήρει αμυδράν τινα ελπίδα. Εκ δεισιδαίμονος φόβου, όσον επλησίαζε εις την πατρίδα του, τόσον εδίσταζε να ερωτήση απ' ευθείας περι της μνηστής του, μη δίδων άλλως γνωριμίαν εις κανέναν των συμπατριωτών του, όσους τυχόν συνήντησεν άμα φθάσας εις την Ελλαδα. Επροτίμα ν' αγνοή τί έγινεν η μνηστή του, μέχρι της τελευταίας στιγμής, καθ' 'ην θ' απεβιβάζετο εις τον τόπον της γεννήσεώς του και θα προσήρχετο εις ευλαβή επίσκεψιν εις το ερείπιον, όπου ήτο άλλοτε η πατρώα οικία του.

Μετά τρείς ημέρας, τη Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, ετελούντο εν πάση χαρά και σεμνότητι οι γάμοι του Ιωάννου Ευσταθίου Μοθωνιού μετά της Μελαγχροινής Μιχαήλ Κουμπουρτζή.

Η θειά-Κυρατσώ, μετά τόσα έτη, εφόρεσεν, επ' ολίγας στιγμάς χρωματιστήν -πολίτικην μανδήλαν-. Δια ν' ασπασθή τα στέφανα. Και την παραμονή του Αγίου Βασιλείου, το εσπέρας. Ισταμένη εις τον εξώστην, ηκούσθη φωνούσα προς τους διερχομένους ομίλους των παίδων

-Ελάτε, παιδιά, να τραγ' δήστε!

Μελομακάρονα

Μόλις η κουζίνα μυρίσει μελομακάρονα, αισθάνεσαι ότι φτάνουν πια τα Χριστούγεννα. Είναι πολύ απλό γλυκό και πραγματικά θα τα καταφέρετε χωρίς δυσκολία.

Υλικά

       2 φλυτζάνες σπορέλαιο

       1 φλυτζάνα ζάχαρη

       1/2 φλυτζάνας κονιάκ

       1/2 φλυτζάνας χυμό φρέσκο πορτοκάλι

       λίγη κανέλλα

       7,5 φλυτζάνεσ μαλακό αλεύρι

       2 κ.γλ. μπαίηκιν

       1 κ.γλ. σόδα

Σιρόπι

       2 φλυτζάνες μέλι

       2 φλυτζάνες ζάχαρη

       3 φλυτζάνες νερό

       λίγο λεμόνι

Βάζουμε το σπορέλαιο σε μια λεκάνη , το χυμό πορτοκαλιού, τη ζάχαρη, το κονιάκ, τη κανέλλα και το γαρύφαλο και ανακατεύουμε καλά με το σύρμα να ενωθούν τα υλικά. Μετά αρχιζουμε να προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι όπου έχουμε βάλει τη σόδα και το μπαίηκιν έως ότου γίνει μια ωραία μαλακή ζύμη. Τότε αρχίζουμε το πλάσιμο, παίρνουμε μια μικρή ποσότητα στο χέρι και ή το πλάθουμε σαν μακρόστενο μπαλάκι πατώντας την επιφάνειά του με ένα φαρδύ κοσκινο αλευριού να το χαράξει σε ρόμβους ή το ανοίγουμε ένα μικρό κύκλο και κόβουμε με τα ειδικά κούπ διάφορα σχήματα, καρδούλες, δενδράκια, αστεράκια. Τα απλώνουμε σε ταψί που έχουμε λαδώσει και τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μισή ώρα.

 

Εχουμε ετοιμάσει το σιρόπι απο πριν και έχει κρυώσει, μόλις βγούν τα μελομακάρονα ζεστά όπως είναι, τα βουτάμε για λίγο (10 δευτερόλεπτα) στο σιρόπι και τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα στη πιατέλα μας. Απο πάνω πασπαλίζουμε με μπόλικα ψιλοκομένα καρύδια τα οποία κολλάνε λόγω σιροπιού και δεν πέφτουν.
 

Καλή σας επιτυχία!

Μια όμορφη ιδέα για ένα χριστουγεννιάτικο παράθυρο!

Muffins