Ένα ακόμη καλοκαίρι που πέρασε....

Γλυκά μας αποχαιρετά το καλοκαίρι, με ωραίο ζεστό ήλιο την ημέρα και κρύο τα βράδυα 


μέσα στο σπίτι. Όμορφα λουλούδια ανθίζουν σιγά σιγά στις γλάστρες τα αγιοδημητριάτικα, έτσι λέμε τα χρυσάνθεμα εδώ στην Ελλάδα γιατί οι παλιές ποικιλίες οι ελληνικές ανθίζουν κοντά στου Αγίου Δημητρίου αλλά αυτά που βρίσκουμε στα φυτώρια είναι μάλλον άλλες ποικιλίες εισαγόμενες, πιο βιαστικές.

Κίτρινα , λευκά και μπορντώ ήταν τα χρυσάνθεμα στις γειτονιές που μεγαλώσαμε και αναπολώ τις παλιές αυλές που οι νοικοκυρές είχαν μικρούς αλλά θαυμαστούς κήπους και μιλούσαν στα λουλούδια, τα αγαπούσαν , κρατούσαν σπόρους και την άλλη χρονιά ξαναφύτευαν με μεράκι.

Τα κυδώνια ήρθαν απο κτήμα της Φυλλιώς γυναίκας ενός αγαπημένου ξαδέλφου και οι πιπερίτσες μας απο το κτήμα μας για τα μαγειρικά μας μίγματα με ρίγανη και ανθό αλατιού.
Είναι θαυμαστή η φύση πραγματικά, τις βλέπεις να μεγαλώνουν σιγά σιγά, πράσινες πάντα και περιμένεις αργά απο τον Αύγουστο να παίρνουν να κοκκινίζουν και σε κάθε επίσκεψη διαλέγεις και κόβεις κατακόκκινες καφτερές πιπεριές με όλη τη δύναμη και τα ευεργετικά οφέλη της καψαικίνης που περιέχουν.

Και καθώς ο καιρός δροσερεύει τα μάλλινα όμορφα νήματα μπαίνουν στο καλάθι και νέο σχέδιο αρχίζει στο μπλέ του χειμωνιάτικου ουρανού, το γκρί των μολυβένιων σύννεφων, το παγωμένο μπεζ, το καφετί της γής...

Μια όμορφη ζακέτα ασύμμετρη , ριγέ σαν τα κιλίμια...

Αρχίζω απο το γιακά και πλέκω μετά το σώμα, στη πορεία θα κάνω βιντεάκι για όλα τα στάδια και ελπίζω να σας αρέσει.
Το πρώτο κομμάτι που πλέκω δηλαδή ο γιακάς μπορεί να είναι ένα κασκόλ.
Αν σας αρέσει αυτό το παραδοσιακό στυλ με τις εναλλαγές των χρωμάτων δοκιμάστε το .

Και μια τελευταία φωτογραφία με τις πέτρες που μάζεψα απο τη Τορώνη της Χαλκιδικής στις πολύ μικρές διακοπές αλλά πολύτιμες που πέρασα εκεί τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου.

Να έχετε ένα όμορφο φθινόπωρο!