Το ξύλινο κασελάκι

Το μικρό δεκάχρονο αγόρι με τα κατάξανθα σχεδόν άσπρα μαλλιά και τα μπλέ ζωηρά μάτια, στάθηκε για λίγο στην αρχή του μικρού ανηφορικού δρόμου που αν και ξημέρωμα έσφυζε απο ζωή. Τα ρούχα του ένα γκρί ντρίλινο πουκάμισο και μια λαδί μάλλινη βερμούδα ήταν καθαρά και σιδερωμένα.

Κοίταξε μπροστά τη πραμάτεια του στο μεγάλο για το μπόι του ξύλινο κασελάκι του που ήταν περασμένο απο το λαιμό του με ένα φαρδύ υφασμάτινο ιμάντα, σήμερα θα μάζευε αρκετά αν πουλούσε καλά. Μαγαζάτορες μπαινοβγαίνοντας τακτοποιούσαν τα εμπορεύματά τους.

Ηταν δύσκολα χρόνια αυτά της κατοχής αλλά οι άνθρωποι πάλευαν με κάθε τρόπο και επιβίωναν , είχαν στόματα να θρέψουν , οικογένειες.

Ο μικρός στάθηκε έξω απο ένα φούρνο και το στομάχι του ακούστηκε να γουργουρίζει δυνατά καθώς η μυρωδιά απο τα καρβέλια μοσχοβόλισε τον αέρα. Στο σπίτι η ψωμιέρα ήταν άδεια πριν φύγει και δεν είχε φάει τίποτε. Η  μητέρα του τον μάλωνε συχνά.

-Πού πάς μικρό παιδί όλη τη μέρα στους δρόμους , μου λές?

Αλλά με τίποτε δεν μπορούσε να τον εμποδίσει να πάει στη δουλειά του στην οποία με τόση αφοσίωση δινόταν κάθε μέρα, το αποφασιστικό του βλέμμα την αποστόμωνε. Αλλωστε ο μικρός έβγαζε λεφτά και τους ήταν πολύτιμα.

Ο φούρναρης  εξυπηρετούσε μια νοικοκυρά που είχε μπεί, της τύλιξε το καρβέλι σε μιά λαδόκολλα και βγήκε παραέξω να ανασάνει φρέσκο αέρα , το καλοκαίρι ήταν ζεστό και μέσα ο φούρνος με τα ξύλα του είχε κοκκινίσει τα μάγουλα.

Το βλέμμα του έπεσε στον μικρό που τον κοίταζε ίσια και θαρρετά.

-Τί είναι μικρέ, πεινάς?

-Ναί απάντησε μονομιάς με βραχνή παιδική φωνή, αλλά δε έχω να σε πληρώσω.

-Μου τα φέρνεις πιο ύστερα, του πρότεινε ο καλόκαρδος φούρναρης που τον συμπαθούσε τον μικρό, σουλατσάριζε συχνά εκεί.

-Εντάξει θείο, θα στα φέρω το μεσημέρι.

Του έφερε μισό καρβέλι, αχνιστό. Ο μικρός το πήρε, τον ευχαρίστησε και απομακρύνθηκε.

Συνέχισε το δρόμο του μπουκώνοντας το στόμα του με μια μεγάλη κοψιά και αργομασώντας αργοβάδιζε.

Περαστικοί ψώνιζαν διάφορα απο το κασελάκι του κάνοντας στην τσέπη του σιγά σιγά να κουδουνίζει το μικρό του κομπόδεμα. Στο παρακάτω μαγαζί ψώνισε ενα μικρό τσουβάλι πατάτες που τούχε παραγγείλει η μάνα του και το πέρασε σαν ντορβά στον ώμο του.

Πιό κάτω φωνές ακούστηκαν, φασαρία, βαριά βήματα στις γλιστερές απο τον ήλιο πέτρες , περνούσε περίπολος. Βαριές γερμανικές φωνές σκόρπισαν φόβο στον αέρα και μιά τουφεκιά αντήχησε στο σοκάκι .

Η καρδιά του χτύπησε γοργά, τούχε ξανατύχει , ήξερε, ήταν σκληρές μέρες. Οπισθοχώρησε και με γρήγορα σταθερά βήματα πήρε το δρόμο για το σπίτι του.

 

Φωτογραφία απο Φωτογραφικό ταξίδι στην παλιά Ελλάδα

Αυτή ήταν η ιστορία που έγραψα για το παιχνίδι της Φλώρας , το πρώτο για φέτος και η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο και φυσικά αισθάνομαι λίγο αμήχανα αλλά το τόλμησα. Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη στον μπαμπά μου που η ζωή του όπως και πολλών άλλων καθημερινών ανθρώπων είναι σαν μυθιστόρημα.

Το διάβασμα των ιστοριών ήταν για μένα πολυ ευχάριστο και βλέπεις με τις 5 λέξεις που δίνονται πόσες διαφορετικές διαδρομές ακολουθεί  καθένας που γράφει.

Μπράβο στις νικήτριες και σε όλους όσους έγραψαν συμμετέχοντας σε αυτό το διαφορετικό και πολύ όμορφο παιχνίδι .

Στέλνω όλη μου την αγάπη  και πολλά φιλιά σε όλους εσάς με τους οποίους μοιράζομαι όμορφες στιγμές και εμπειρίες.

Πολύχρωμες boho πιάστρες !

Είχα στα χέρια μου καιρό ένα υπέροχο βαμβακερό νήμα σαν πλεξουδίτσα το οποίο με περίμενε υπομονετικά. Μου άρεσαν τόσο τα χρώματά του που ντεγκραντάρουν και αλλάζουν κάθε τόσο που ήμουν έτοιμη να το αγοράσω σε όλες του τις αποχρώσεις αλλά κρατήθηκα .

Ενα ζευγάρι πιάστρες πολύ απλές σας δείχνω σήμερα πλεγμένες με χοντρές βελόνες και πλέξη μους δηλαδή καλούς πόντους στην καλή πλευρά  και καλούς πόντους και στην ανάποδη και αυτό είναι όλο ααα... και με το βελονάκι στο τέλος έπλεξα γύρω γύρω ένα πικό.

Μου αρέσει πάρα πολύ να στολίζω όταν έχω τραπέζι στο σπίτι , λατρεύω τα όμορφα σερβίτσια και έτσι σκέφτηκα τη πιάστρα να την μεταμορφώσω σε πετσέτα για λίγο . Τη φωτογράφισα λοιπόν με το πράσινο πιάτο μου, ίσως είναι καλή ιδέα να πλέξω και λίγες πετσέτες σε αυτο το στυλ.

Θα πλέξω και άλλα πραγματάκια σε αυτό το νήμα σίγουρα.

Τη Δευτέρα πήγα κι εγώ στο Tea για τη Λάμψη  , εκεί γνώρισα τη Ρένα Χριστοδούλου απο κοντά και άλλα κορίτσια όπως την Αννίτα , την Ευτυχία , την Αχτίδα και ήμασταν  πολύ ωραία παρέα όλες μαζί , πολλά απο τα κορίτσια έτρεξαν , κουράστηκαν και πιστεύω στο τέλος απόλαυσαν γιατί ήρθε πολύς κόσμος να στηρίξει τον καλό σκοπό της εκδήλωσης, μπράβο στις γυναίκες που όπως πάντα τα προλαβαίνουν  όλα.

Κορίτσια θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για τα σχόλιά σας και τη ζεστασιά που παίρνω απο αυτά !

Πάστα Φλώρα και πλέξιμο !

 
Καλημέρα σας , σήμερα είναι ένα πρωινό χάρμα!
Ο Σεπτέμβρης αν και λίγο μας τρόμαξε έτσι για να μας θυμίσει σε ποιά εποχή ανήκει, τώρα μας χαρίζει τόσο γλυκές μέρες, ηλιόλουστες με αυτό το όμορφο φώς του φθινοπώρου που πραγματικά είναι να ευγνωμονείς που ζείς στην Ελλάδα!

Εχω φτιάξει νόστιμη ξανθή μαρμελάδα βερύκοκο την Ανοιξη και την έβαλα στην πάστα φλώρα μου και έτσι παρέα με ένα τόσο νόστιμο γλυκό έπιασα να τελειώσω μια μπλούζα σε κίτρινο βαμβακερό νήμα που έχω αγοράσει πριν καιρό.


Πριν σας πώ για το πλεκτό δείτε τη συνταγή

Πάστα Φλώρα

3 φλυτζάνες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 βιτάμ
μισή φλυτζάνα ζάχαρη
ι φλυτζνάκι του καφέ κονιάκ
1 κρόκο αυγού
μαρμελάδα βερύκκοκο

Χτυπάμε το βιτάμ με τη ζάχαρη, προσθέτουμε το κρόκο το κονιάκ και σιγά σιγά το αλεύρι να γίνει μια μετρια ζύμη ούτε μαλακή ούτε σκληρή. Βουτυρώνουμε το ταψί μας , κρατάμε ζύμη για τα μπαστουνάκια που θα μπούν επάνω και την υπόλοιπη ζύμη τη κάνουμε ένα κύκλο μεγαλύτερο απο το ταψάκι και τη στρώνουμε ώστε να είναι σηκωμένη γύρω γύρω για να μην χυθεί η μαρμελάδα. Βάζουμε μπόλικη μαρμελάδα και κάνουμε 6 μπαστουνάκι με τη ζύμη μας και τα βάζουμε χιαστί στο ταψί. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς 30-40 λεπτά. Θα μοσχομυρίσει η κουζίνα σας!

Πάμε για πλέξιμο τώρα!

 Τα βαμβακερά καλοκαιρινά   νήματα με μαγεύουν, μου αρέσουν κυρίως τα μάτ , οι φυσικές όψεις ειδικά για μπλούζες και ζακέτες , μπορώ στην κυριολεξία να σηκώσω το μαγαζί  χωρίς να έχω σχεδιάσει τί ακριβώς θα πλέξω απλά πρέπει να γυρίσω σπίτι με αυτό που μου τράβηξε το μάτι.

 

Ετσι λοιπόν πίσω  σε αυτό το κίτρινο νήμα ,όχι σαν τα κοινά αλλά πλακέ σαν τα κορδόνια των παπουτσιών με έκανε  να πιάσω τις βελόνες  και να αρχίσω ένα φθινοπωρινό  πλεκτό,  δέστε το σχέδιο , ελπίζω να σας αρέσει. Η πλέξη είναι απλή, σας δίνω το σχέδιο εδώ χωρίς λεπτομέρειες για το πώς θα κόψετε γαι λαιμό και μασχάλες , θα σας τα δώσω και αυτά σε λίγο, αλλά με το βασικό σχέδιο μπορείτε ήδη να αρχίσετε.

Πλέξτε με χοντρές βελόνες νούμερο 5, δοκιμάστε αυτές τις κοντές που είναι ενωμένες με το πλαστικό καλώδιο, είναι απίστευτα βολικές, δεν είναι ανάγκη να κρατάτε τεντωμένα τα χέρια σας.

Περάστε τόσους πόντους στη βελόνα όσο φαρδύ θέλετε να γίνει το πλεκτό σας, επειδή το σχέδιο έχει 3 πόντους ανάποδους και ακολουθεί μια πλεξουδίτσα που είναι ένας πόντος  άπλεκτος πρέπει να μετρήσετε τρείς σε κάθε άκρη και να μοιράσετε μετά τις τριάδες και τα πλεξουδάκια, ίσως σας μπέρδεψα λίγο , θα ξεκαθαρίσω,. Εγώ πέρασα   63   θηλειές στις βελόνες μου, έχω    16    τριάδες  απο ανάποδους πόντους (οι 2 τριάδες,  στις δύο άκρες , αρχίζοντας και τελειώνοντας τη σειρά)  και      15   πλεξουδίτσες.

-Αρχίζουμε περνώντας     63  θηλειές γαι ένα νούμερο πλεκτού  38 ( ή    59 θηλειές για λίγο μικρότερο)

-Πλέξτε στην πρώτη μας σειρά που είναι η καλή πλευρά του πλεκτού, 3 ανάποδους πόντους και ένα καλό πόντο, συνεχίστε  έτσι ώς το τέλος της σειράς

-Στην επόμενη σειρά που είναι η ανάποδη του πλεκτού, πλέξτε 3 καλούς πόντους, μετά φέρτε μπροστά το νήμα όπως όταν είναι να πλέξετε ανάποδο πόντο, πάρτε άπλεκτο τον πόντο, φέρτε πάλι πίσω το νήμα σας και πλέξτε 3 καλούς πόντους και συνεχίστε έτσι ώς το τέλος της σειράς. Προσέξτε μόνο να μην κάνετε λάθος , ο πόντος που στην καλή μας όψη πλέκεται καλός είναι αυτός  που παίρνεται άπλεκτος στην  πίσω όψη και είναι αυτός που σχηματίζει την πλεξουδίτσα, τόσο απλό!!!

Θέλω να ευχαριστήσω την όμορφη και ταλαντούχα Κατερίνα και το νέο της δημιούργημα το 

It is a womans world  για

αυτό το όμορφο βραβείο που μου χάρισε , τις  ερωτήσεις  τις έχω απαντήσει παλιότερα , της εύχομαι να πάει πρίμα όπως και ο προηγούμενό της blog !

 

Ελπίζω να εμπνευστείτε, καλή δουλειά!