Καλή Ανάσταση!

Είναι μεγάλη Πέμπτη και είναι σαν να έκανα ένα μαραθώνιο ώς σήμερα .Δεν ξέρω αν κατάφερα να κάνω όλα όσα ήθελα αλλά τελικά είμαι ευχαριστημένη, κατέληξα χωρίς τενοντίδες απλά πιασμένη απο τον αυχένα μέχρι τα πόδια και τα χέρια....όμως τώρα περνάω απο το σαλόνι και ρίχνω λοξές ματιές και είμαι ευχαριστημένη. Το σπίτι μυρίζει Πάσχα, είναι καθαρό, οι κουρτίνες ανεμίζουν μοσχοβολώντας, οι κοτούλες, οι πάπιες στη θέση τους, η πιατέλα με τα γυαλισμενα με λάδι κόκκινα αυγά στη τραπεζαρία, ο κούνελός μου έξω στην αυλή , εντάξει όλα ή σχεδόν όλα στη θέση τους. 

Περνώντας απο τα blog της γειτονιάς όλο και ζηλεύω κάποια κατασκευή , τα στεφάνια τους , τα ιδιαίτερα αυγά τους, τις λαμπάδες τους πολλά, τα έχω όλα στο νού μου γιατί κατα βάθος αυτό μου αρέσει. Αλλωστε αν τελειώσουν όλα όσα θέλω να κάνω τότε τί θα ονειρεύομαι?
Και έτσι φτάνει η μέρα της Λαμπρής, ένα δόξα τω Θεώ έρχεται στα χείλη μου, πόσο ευχαριστημένοι πρέπει να είμαστε με αυτά που έχουμε και αν το καλοσκεφτούμε είναι πολλά πάρα πολλά, αρκεί να δούμε λίγο πέρα απο τη μύτη μας , γιατί πέρα απο τη μύτη μας   στον απέραντο κόσμο υπάρχουν πολλά και δύσκολα, εντάξει υπάρχουν και εύκολα , πιο εύκολα απο αυτά που μας συμβαίνουν, υπάρχουν και πιο πλουσιοπάροχα και άφθονα σε άλλους αλλά ας αναρωτηθούμε, υπάρχει τρόπος να διαλέξουμε? Πώς να γίνει αυτό , να πάρουμε απο τον ένα την ομορφιά του, απο τον  άλλο την οικονομική του άνεση, απο τον άλλο την οικογενειακή του γαλήνη? και ο κατάλογος των άλλων μπορεί να είναι ατέλειωτος, να θέλουμε αυτά που ίσως πιστεύουμε ότι μας λείπουν, μας λείπουν άραγε αληθινά ή λείπουν πράγματα απο μια εικονική τέλεια εικόνα της ζωής ενός ανθρώπου?Ποιά είναι η εικόνα της δικής μας ζωής? Της πραγματικά δικής μας θέλησης και όχι της επίπλαστης? Ο άντρας μου συχνά λέει και γελάω , όταν κάποιες φορές σκάω μέσα και ονειρεύομαι εκδρομή, μα ...μου λέει εκδρομή είμαστε εδώ στο σπίτι μας και έχει πολύ   δίκιο άρα και φέτος θα πάω εκδρομή στο σπίτι μου.


Εύχομαι σε όλους καλή καλή Ανάσταση!