Ιανουάριος

Καλή καλή χρονιά σε όλους!

Ο χειμώνας μπήκε για τα καλά. Μέχρι τώρα το κρύο μας χάιδεψε απλώς φιλικά τα μάγουλα, τώρα ήρθε η ώρα να το νοιώσουμε στα κόκκαλά μας και στη τσέπη μας βέβαια.

Οι γιορτές έφυγαν γρήγορα, μαγειρέματα στη μοσχομυριστή κουζίνα, γεμάτο γλυκά το ψυγείο, φιλιά, αγκαλιές, ευχές, απλές ανθρώπινες στιγμές. Ηρθε η ώρα το δένδρο να ξαναμπεί στο κουτί του,- ζητείται αναίσθητος να το μαζέψει χωρίς να μελαγχολήσει- είπε η Χριστίνα  καθώς μάζευε και  η φράση μου έμεινε στο μυαλό  χθές. Καταφέραμε να το ξεστολίσουμε ανεβοκατεβαίνοντας γύρω του με τη σκάλα σαν μέλισσες που τρυγούν τα λουλούδια. Αντε και του χρόνου!

Τα Χριστούγεννα μας κάνουν να νοιώθουμε μικρά παιδιά, σαν κάτι να περιμένουμε όμορφο να μας έρθει. Συχνά απορώ, δεν παρεξηγώ, όταν ακούω να βαριούνται να στολίσουν κυρίως γιατί βαριούνται να μαζέψουν και αφήνουν τις γιορτές να φύγουν χωρίς αυτή τη παραμυθένια ατμόσφαιρα στο σπίτι. Ειναι όμορφα να τριγυρνάς στην αγορά, να κάτσεις να πιείς ένα καφέ κάτω στη πόλη αλλά μόνο αυτό? Ολη μέρα έξω και πού θα πάμε, τι θα αγοράσουμε? Τώρα πια με την κρίση δεν φαίνεται ακόμη πιο κενό απο πρίν?

Η χώρα μας έχει τόσες παραδόσεις που θα χαθούν στα σίγουρα, τίποτε δεν θα μείνει αν εμείς δεν τα σώσουμε , αν δεν φτιάξουμε τα τσουρέκια μας με τη συνταγή της θείας, της φίλης, αν δεν ακούσουμε τα παιδιά να τραγουδούν τα κάλαντα κι έχουμε τόσα ωραία ιδιαίτερα κάθε τόπου κάλαντα που δεν τα ξέρουμε και είναι πραγματικά κρίμα. Βλέπω στη τηλεόραση εκπομπές με παραδοσιακά τραγούδια , βλέπω ανθρώπους να χορεύουν και να το νοιώθουν και λέω πού είναι αυτοί οι έλληνες? Μόνο σε συλλόγους ή στα χωριά ή σαν παράξενο δείγμα πληθυσμού στην τηλεόραση? Η Ελλάδα μοιρασμένη ... Χάνουμε αυτή τη παλιά γλύκα που κατέκλυζε τη ψυχή μας χωρίς τη συμβολή ούτε ενός ευρώ, που έφερνε πιο κοντά τους ανθρώπους, ήθη 'εθιμα που ήθελαν τον άνθρωπο ενεργό , όχι απλώς θεατή.

Μπορεί η πλάτη μου να πόνεσε χθές με το ξεστόλισμα, τα χέρια μου να διαμαρτύρονταν το βράδυ μετά τα τσουρέκια και τα μαγειρέματα αλλά θα το κάνω ξανά  γιατί πάντα θα ψάχνω την χαρά του μικρού παιδιού...